Αυτοδίκαιος εκβιασμός

http://www.alterthess.gr/content/aytodikaios-ekbiasmos-toy-stayroy-panagiotidi

Είσαι δημόσιος υπάλληλος σε «προσοδοφόρα» υπηρεσία. Ας πούμε, στην πολεοδομία. Και θέλεις να κάνεις μια «λαδιά». Έχεις όμως πλέον πάνω από το κεφάλι σου τον νόμο Μανιτάκη για την «αυτοδίκαιη αργία», που ορίζει πως ακόμη και αν απλώς παραπεμφθείς για κάποιο αδίκημα τίθεσαι αυτομάτως σε αργία και μέχρι να δικαστείς παίρνεις μόνο ένα μικρό μέρος του μισθού σου. Τι σκέφτεσαι; Πως δεν θα σε πιάσουν ποτέ, αφού το ότι κάνεις τη «λαδιά» σημαίνει πως έχεις ήδη διασφαλίσει τα νώτα σου, πως έχεις μπει σε ένα κύκλωμα αλληλοκάλυψης μεταξύ παρανομούντων υπαλλήλων και άρα δεν κινδυνεύεις. Άλλωστε, αν τελικά – ο μη γένοιτο – σε πιάσουν το πιθανότερο είναι πως θα απολυθείς και ίσως και να φυλακιστείς, άρα τι να σου πει κι η απειλή της αργίας;

Πάμε πάλι το σενάριο από την αρχή. Είσαι δημόσιος υπάλληλος. «Καθαρός» όμως. Και δουλεύεις πάλι σε κάποια «προσοδοφόρα» υπηρεσία. Και διαπιστώνεις μια «λαδιά» κάποιου άλλου. Και σκέφτεσαι να τον καταγγείλεις. Φοβάσαι όμως ότι αν το κάνεις θα μπεις στο μάτι του κυκλώματος αλληλοκάλυψης στο οποίο συμμετέχει ο συνάδελφός σου. Και μπορεί να σε καταγγείλουν μετά εσένα με κατασκευασμένα στοιχεία, να παραπεμφθείς σε δίκη, να βγεις σε αργία και για ολόκληρα χρόνια, γιατί στην Ελλάδα οι δίκες δεν γίνονται και πολύ γρήγορα, να εξοντώνεσαι οικονομικά και ηθικά. Το κάνεις; Δεν το κάνεις. Κι εκεί που έχεις αποφασίσει να μην καταγγείλεις τελικά τον παρανομούντα συνάδελφό σου, έρχεται ο προϊστάμενός σου και σου ζητάει να παραβιάσεις εσύ τον νόμο για ένα ζήτημα ευθύνης σου, υπέρ ενός ευνοούμενού του. Λες πως θα αρνηθείς, πως πάει στο διάολο να παρανομεί ο άλλος και να μην τον καταγγέλεις, αλλά το να σου ζητήσουν να τον παρανομήσεις κι εσύ ο ίδιος παραπάει! Όχι, δεν θα το δεχτείς. Και τι θα κάνεις; Θα καταγγείλεις τον προϊστάμενό σου; Μπορεί και πάλι να απαλλαγεί ο ίδιος εύκολα και να βρεθείς εσύ μπλεγμένος με μια ψεύτικη κατηγορία. Όχι, ούτε αυτό το κάνεις. Αλλά κι αν απλώς αρνηθείς να παρανομήσεις και να βοηθήσεις τον προϊστάμενό σου, δεν θα μπορεί αυτός και πάλι να σου αποδώσει μια ψεύτικη κατηγορία και να σε βγάλει από τη μέση για να φέρει στη θέση σου κάποιον πιο συνεργάσιμο; Κι όμως, είναι αλήθεια. Ετοιμάζεσαι να παρανομήσεις. Το έχεις ήδη αποφασίσει.

Με τα παραπάνω νομίζω πως φάνηκε ότι ο νόμος Μανιτάκη όχι απλώς δεν πλήττει τα κυκλώματα των επίορκων υπαλλήλων που λυμαίνονται τη δημόσια διοίκηση, αλλά καταλήγει να τα ενισχύει. Το ότι δε ο νόμος προβλέπει πως ένας υπάλληλος μπορεί να τεθεί σε αργία ακόμη και για αδικήματα που δεν αφορούν την υπηρεσία του, κάνει τους υπαλλήλους πολύ πιο ευάλωτους απέναντι σε κάθε τύπου πιέσεις και ελέγχους, ακόμη και πολιτικούς. Πρόσφατες είναι οι περιπτώσεις του αντιπρύτανη του ΑΠΘ Γιάννη Παντή (οι κατηγορίες προς τον οποίον κατελάμβαναν πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα και η πανηγυρική αθώωσή του πέρασε στα ψιλά) αλλά και του καθηγητή από τη Λάρισα που τίθεται σε αργία επειδή κατηγορείται πως διέπραξε αδικήματα κατά τη διάρκεια συμμετοχής του σε αντιμνημονιακή διαδήλωση.

Ας σκεφτούμε λοιπόν τι ήταν αυτό που ως τώρα έδινε μια μεγαλύτερη προστασία των δημοσίων υπαλλήλων απέναντι στην αυθαιρεσία είτε του κρατικού μηχανισμού είτε των προϊσταμένων τους είτε άλλων ποικιλώνυμων συμφερόντων; Μα, ασφαλώς, η μονιμότητα. Και πριν προλάβει κανείς να ξιφουλκήσει εναντίον της, ας σκεφτεί πόσο πιο δύσκολο θα ήταν να αρνηθεί να παρανομήσει ένας υπάλληλος ή να αποκαλύψει μια παρανομία, αν λόγω της έλλειψη της μονιμότητας και του ευρύτερου προστατευτικού πλαισίου που αυτή συνεπάγεται, θα μπορούσε μετά από μια τέτοια κίνηση να βρεθεί απολυμένος με τη χρήση διευθυντικού δικαιώματος. Κι αν θέλει να το δει και πιο καθαρά, ας αναλογιστεί το πογκρόμ που έχει γίνει τους τελευταίους μήνες απέναντι σε δημοσιογράφους της ΕΡΤ που δεν καλύπτονταν από καμία μονιμότητα και ασκούσαν κριτική στην κυβερνητική πολιτική και την μονοφωνία που επιχειρείται να επιβληθεί σε αυτήν, όπως και στα ιδιωτικά ΜΜΕ. Κι ας δει πως όλο αυτό ήταν τελικά απλώς η αρχή για το συνολικό ξήλωμα της ΕΡΤ που επιχειρεί η κυβέρνηση. Τυχαίο;