Γιατί χρειάζεται αναδιάρθρωση η ελληνική οικονομία;

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=500156


Γιώργο, χρειάζομαι τη συμβουλή σου...

Χρήστου Δημήτρης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/10/2009

Δεν συμφωνούμε με τη βασική υποχρέωση που έχουν οι χώρες του ευρώ για τα ελλείμματα και το χρέος; Θεωρούμε πως στις συνθήκες της τρέχουσας κρίσης, που δημιούργησε η απληστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος με εκτελεστές τα golden boys υπό την πλήρη αφασία των κυβερνήσεων, δεν είναι δυνατόν όλα τα βάρη να φορτωθούν στα θύματα, τους πρωταγωνιστές της πραγματικής οικονομίας, τους εργαζόμενους. Είναι απολύτως δίκαιο το αίτημα, η ανεργία να προστεθεί, έστω και ατύπως, στα κριτήρια της Κομισιόν. Άλλωστε δεν είναι μόνον η Ελλάδα που ξεχείλωσε το έλλειμμα του προϋπολογισμού της το 2009. Ακόμα και ισχυρές οικονομίες όπως η γερμανική και γ Γαλλική ξεπέρασαν ελαφρά το όριο του 3% στις συνθήκες της ύφεσης.

ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΟΥΝ τα δύσκολα. Πρόκειται για τις διαφορές μεταξύ των οικονομιών. Πώς να συγκρίνεις, χώρες με πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και τεράστιες παραγωγικές και εξαγωγικές δυνατότητες, με μια οικονομία σαν τη δική μας, που έχει ήδη το μεγαλύτερο χρέος στην Ε.Ε και όπως βαδίζει, θα το μεγαλώνει διαρκώς; Στην ομιλία του κατά τη διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή ο πρωθυπουργός ανέφερε ένα παράδειγμα. Είπε: Έρχεται ένας και σου ζητάει δανεικά. Του δίνεις. Μετά από λίγο ξανάρχεται και σου ξανασυζητάει. Του ξαναδίνεις. Έρχεται πάλι, λες άντε πάρε και αυτή τη φορά να δούμε πού θα πάει αυτή η κατάσταση. Ξανάρχεται. Λες, βάστα. Εσένα όσα και να σου δώσω δεν υπάρχει περίπτωση να σε φτάσουν. Οπότε τέρμα τα δανεικά. Μάθε να ζεις με αυτά που βγάζεις και αν δεν μπορείς, δούλεψε περισσότερο για να καλύψεις τις ανάγκες σου.

ΩΡΑΙΟ το παράδειγμα του κ. πρωθυπουργού για μας τους Έλληνες, μόνο που τον ίδιο τον αφορά πολύ περισσότερο από εμάς, αφού ήταν μονίμως υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που όλες βολεύονταν με δανεικά, απολαμβάνοντας τα αγαθά της εξουσίας, αδιαφορώντας για το χρέος που φόρτωναν στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων. Όλα όμως έχουν ένα τέλος. Να το δεχτούμε.

ΛΕΝΕ ΛΟΙΠΟΝ οι Έλληνες. Εντάξει, να ξοδεύουμε λιγότερα αλλά για να ξεχρεώσουμε τα δανεικά μας, έχουμε ανάγκη και θέλουμε να δουλέψουμε περισσότερο. Τι δουλειά να κάνουμε; Τι δουλειά να τους πούμε να κάνουν κύριε Παπανδρέου; Να πάνε στο Δημόσιο με τα προγράμματα stage; Μείναμε άφωνοι με τις 23.000 πολίτες που έστειλαν βιογραφικό για τις 88 θέσεις ειδικών και γενικών γραμματέων των υπουργείων. Δεν χωράει άλλους το Δημόσιο; Σας πιστεύουμε. Να πάμε τότε στον ιδιωτικό τομέα. Ξέρετε εσείς, ποιος είναι σήμερα στην Ελλάδα ο ιδιωτικός τομέας; Τι παράγει, τι εξάγει, πόσο πληρώνει, αν υπάρχουν κενές θέσεις προς κάλυψη; Αν έχει δυναμισμό, φιλοδοξίες, αναπτυξιακή αντίληψη και σοβαρές προοπτικές; Ξέρετε πόσο κομμάτι της ιδιωτικής πίτας είναι σε ελληνικά χέρια, πόσο σε ξένα; Ξέρετε πόσες επιχειρήσεις αγοράζονται για να μεταπουληθούν στο πόκερ των hedge Funds, πόσες δημιουργούν και πόσες περικόπτουν θέσεις εργασίας;

ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ. Ντούκου. Μαζευόμαστε λοιπόν μερικοί μηχανικοί και φτιάχνουμε μια ωραία κατασκευαστική εταιρεία. Θα μας βοηθήσει το τραπεζικό σύστημα να αναπτυχθούμε; Μπορούμε να διεκδικήσουμε δημόσια έργα ή θα βρεθούμε σε κανένα χαντάκι, αν δεν πουλήσουμε την εταιρεία μας σε αυτούς που δεν αφήνουν να... χαλάσει η πιάτσα;
ΛΕΩ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ, σε κάποια προκομμένα παιδιά, να δημιουργήσουν “πράσινη” κτηνοτροφική μονάδα και εργαστήριο τυροκομίας. Το κάνουν. Φτιάχνουν μια γραβιέρα μούρλια. Πάνε να την πουλήσουν και δεν υπάρχει ράφι σε σούπερ μάρκετ να τοποθετηθεί, αν δεν πουλήσουν πρώτα, τη μάνα και τον πατέρα τους. Λένε άσε, θα την στείλουμε στο εξωτερικό. Ποιος θα τους βοηθήσει; Αυτές οι περίφημες υπηρεσίες για την ανάπτυξη του εξαγωγικού εμπορίου που έχουν φτιαχτεί στο υπουργείο Εξωτερικών;

ΤΟΛΜΗΣΤΕ μια έρευνα. Μια που είστε και επί των Εξωτερικών υπουργός, ζητήστε να σας πουν τι προσωπικό εργάζεται στις ελληνικές πρεσβείες, στο εμπορικό τμήμα που θεωρητικά διαθέτουν και τι προσωπικό έχουν οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα αντίστοιχα τμήματα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως είναι καλύτερα να μην το ζητήσετε, γιατί το αποτέλεσμα θα σας απογοητεύσει πολύ και αυτό είναι επικίνδυνο για την ψυχολογία σας.
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ. Η ενίσχυση των ασθενέστερων τάξεων και αυτών που αδίκως πληρώνουν τα βάρη της κρίσης, είναι αναγκαία. Τίποτα όμως δεν θα αλλάξει αν δεν γίνει ριζικός επανασχεδιασμός της ελληνικής οικονομίας, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής. Στη Γερμανία για παράδειγμα, ο ιδιωτικός τομέας είναι τόσο ισχυρός που δεν έχει ανάγκη από την κρατική αρωγή που έχει, αφού μπορεί να σχεδιάζει, να αναπτύσσει, να παράγει και να διανέμει τα υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα που παράγει. Εδώ όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό από όλους, οι υπερήφανοι εργαζόμενοι, θα παραμείνουν επαίτες της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.