http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=503807
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΟΥΡΤΟΥΝΗ*
Το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, υπερνικώντας την αλλεργία του απέναντι σε κάθε μαζική δράση, καλεί άπαντες τους φορείς της ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των Οργανώσεων των ένστολων συμπολιτών μας (sic) ή της Θρησκευτικής ηγεσίας της χώρας (εκ νέου sic), σε παλλαϊκό συλλαλητήριο για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων εναντίον της τρομοκρατίας, με αφορμή την πρόσφατη, παρανοϊκή επίθεση εναντίον αστυνομικών του Α.Τ. Αγίας Παρασκευής.
Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι κανένα περιστατικό καταπάτησης ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων δεν μπόρεσε να ταρακουνήσει το προεδρείο - ούτε καν η εκτέλεση του Αλέξη ή, για να θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα, η συχνά θανάσιμη βαναυσότητα κάποιων «ένστολων συμπολιτών μας» απέναντι σε μετανάστες. Ας μείνουμε στο προκείμενο, λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε ότι, εάν παίρναμε τοις μετρητοίς το σκεπτικό του προεδρείου, το συλλαλητήριο που προτείνει θα ήταν απολύτως ανούσιο, αφού θα διαδήλωνε το αυτονόητο απέναντι σε ανθρώπους που και γνωρίζουν και αδιαφορούν για τις κοινωνικές αντιδράσεις των πράξεών τους. Πράγματι, η ειδοποιός διαφορά της «νέας τρομοκρατίας» των τελευταίων χρόνων είναι κατά γενική ομολογία όχι μόνον η πλήρης αδιαφορία για οποιασδήποτε μορφής πολιτική ή κοινωνική συναίνεση, αλλά και η γενικευμένη ενοχοποίηση των πάντων για τα πάντα. Η πραγματοποίηση ενός συλλαλητηρίου απλώς θα ενίσχυε την αυταρέσκεια των κουμπουροφόρων, οι οποίοι, όχι μόνον γνωρίζουν πολύ καλά και έχουν αποδεχτεί εκ των προτέρων την κοινωνική απαξία της δράσης τους, αλλά και επιχαίρουν γιʼ αυτήν: τους επιβεβαιώνει, επικυρώνει ταυτιστικά την ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Ένα τέτοιο συλλαλητήριο, επομένως, θα εκπλήρωνε την ναρκισιστική αυτοεικόνα τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα συναντούσε τη βαθιά αδιαφορία τους: θα ήταν τόσο γελοίο όσο και ένα συλλαλητήριο «με στόχο την περιθωριοποίηση και απομόνωση» των ληστών τραπεζών, ας πούμε, ή των εμπόρων ναρκωτικών.
Αλλά εάν το συλλαλητήριο δεν απευθύνεται στους «τρομοκράτες», επί ποινή προφανούς γελοιότητας, τότε ένα μόνο πολιτικό νόημα μπορεί να έχει: ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις για τις οποίες δεν είναι αυτονόητη η καταδίκη της «τρομοκρατίας» και πρέπει να τις ξεμπροστιάσουμε. Ας μην κρυβόμαστε: η πρωτοβουλία αυτή φαντασιώνεται ότι πιέζει δυνάμεις της αριστεράς, συγκεκριμένα την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά, γνωρίζοντας παράλληλα ότι δίνει ευκαιρία πολιτικής έκφρασης σε κάποιες από τις πιο σκοτεινές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Επιχειρεί να θέσει την αριστερά μπροστά στο δίλημμα ή να συμπορευτεί με όλους τους καρατζαφέρηδες της ελληνικής κοινωνίας ή να καταστεί ευάλωτη στην απολύτως συκοφαντική μομφή για μειωμένα αντανακλαστικά απέναντι στην τρομοκρατία. Αναβιώνει έτσι εκ των πραγμάτων εκείνη η άθλια έγκληση, που περίσσεψε από τον Δεκέμβρη και μετά, προς «όλες τις πολιτικές δυνάμεις» (δηλαδή αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ) να αποκηρύξουν τη βία, χωρίς μισόλογα, χωρίς «ναι μεν αλλά». Επρόκειτο βέβαια για ανέντιμη κουτοπονηριά, το γνωρίζουμε πλέον, συδαυλισμένη από τον αδίστακτο καιροσκοπισμό της Παπαρήγα περί «χαϊδέματος αυτιών».
Σήμερα, καθώς πλησιάζει η πρώτη επέτειος εκείνων των γεγονότων, το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ δίνει λαβή σε ένα ανάλογο εγχείρημα: η επιβεβλημένη άρνηση της αριστεράς να συμμετάσχει σε αυτό το νέο «εθνικό συλλαλητήριο» (ανάλογης πολιτικής ταυτότητας με τα αλήστου μνήμης συλλαλητήρια για το «σκοπιανό») είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί τεχνηέντως ως μια ακόμα κατάδειξη της διολίσθησης της ριζοσπαστικής αριστεράς πέραν των εσκαμμένων του συνταγματικού τόξου, ως η αριστερά «των άκρων», την οποία ένα συνεχές αποχρώσεων συνδέει με το απόλυτο άκρο, την τρομοκρατία. Ενόψει αυτού του εγχειρήματος απονομιμοποίησης της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς (ή, τουλάχιστον στα μυαλά κάποιων, διαχωρισμού της «αντισυνταγματικής» ήρας από το «συνταγματικό» στάρι στο εσωτερικό της), το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ δεν διστάζει να νομιμοποιήσει την κάθε ακροδεξιά και (κρυπτο)φασιστική δύναμη, η οποία αντιστικτικά θα γίνει εμπράκτως δεκτή στο συνταγματικό τόξο (όπως αυτό θα εκφραστεί συμβολικά με το συλλαλητήριο). Η ευθύνη κάποιων αριστερών για αυτή τη λαθροχειρία, που επιχειρεί να μετατοπίσει τα όρια του πολιτικά αποδεκτού έτσι ώστε να συμπεριλάβει τη μαύρη μαυρίλα και να αφήσει εκτός εκείνη την αριστερά που διατηρεί απαραμείωτα τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της, είναι βαρύτατη.
*Ο Γ. Φουρτούνης διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Η ανακοίνωση της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών:
Τα πρόσφατα φαινόμενα ένοπλης βίας και η στάση της ΠΟΣΔΕΠ
1) Η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών θεωρεί ότι τα πρόσφατα φαινόμενα ένοπλης βίας, όπως η επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής, δεν αποτελούν πολιτική απάντηση στην κρατική καταστολή και είναι καταδικαστέα.
2) Βρισκόμαστε μπροστά σε μία κλιμάκωση των φαινομένων βίας στην κοινωνία μας. Οι διανοούμενοι, και μάλιστα οι πανεπιστημιακοί και τα συλλογικά τους όργανα, οφείλουν να αναδείξουν τα αίτια αυτών των φαινομένων. Τόσο η εξήγησή τους μόνον ως πόλεμο μυστικών υπηρεσιών, όσο και ο απλός εστιασμός στα πρόσωπα των δραστών, εφόσον περιορίζονται στα συμπτώματα χωρίς να ζητούν τις βαθύτερες αιτίες, είναι τελείως άχρηστα και συχνά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Αντίθετα, αυτές οι αντιλήψεις, κυρίαρχες στη σημερινή κοινωνία του θεάματος, διαιωνίζουν τα φαινόμενα και συσκοτίζουν τους παράγοντες που τα προκαλούν.
3) Δυστυχώς, το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, χωρίς να συγκαλέσει τα όργανα (Εκτελεστική Γραμματεία και Διοικούσα Επιτροπή), καλεί σε συνδιοργάνωση διαδήλωσης εναντίον της τρομοκρατίας, λειτουργώντας στην παραπάνω λογική. Επιπλέον, ούτε σαφές πολιτικό πλαίσιο προτείνεται, ούτε έχει νόημα να αναχθούν σε συνομιλητές άτομα τα οποία δεν επιδιώκουν καν κοινωνική νομιμοποίηση. Επομένως, η πρόταση μας βρίσκει αντίθετους. 4) Επισημαίνουμε επίσης, ότι για πολλοστή φορά, η σημερινή ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ αποφασίζει χωρίς να συγκαλέσει τα όργανα των οποίων έχει την ευθύνη, χωρίς καν να ζητήσει την άποψη της μειοψηφίας έστω και δια περιφοράς. Δείχνει έτσι την έμπρακτη περιφρόνησή της για τις δημοκρατικές διαδικασίες και τον διάλογο, για τα οποία φραστικά κόπτεται.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΟΥΡΤΟΥΝΗ*
Το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, υπερνικώντας την αλλεργία του απέναντι σε κάθε μαζική δράση, καλεί άπαντες τους φορείς της ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των Οργανώσεων των ένστολων συμπολιτών μας (sic) ή της Θρησκευτικής ηγεσίας της χώρας (εκ νέου sic), σε παλλαϊκό συλλαλητήριο για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων εναντίον της τρομοκρατίας, με αφορμή την πρόσφατη, παρανοϊκή επίθεση εναντίον αστυνομικών του Α.Τ. Αγίας Παρασκευής.
Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι κανένα περιστατικό καταπάτησης ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων δεν μπόρεσε να ταρακουνήσει το προεδρείο - ούτε καν η εκτέλεση του Αλέξη ή, για να θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα, η συχνά θανάσιμη βαναυσότητα κάποιων «ένστολων συμπολιτών μας» απέναντι σε μετανάστες. Ας μείνουμε στο προκείμενο, λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε ότι, εάν παίρναμε τοις μετρητοίς το σκεπτικό του προεδρείου, το συλλαλητήριο που προτείνει θα ήταν απολύτως ανούσιο, αφού θα διαδήλωνε το αυτονόητο απέναντι σε ανθρώπους που και γνωρίζουν και αδιαφορούν για τις κοινωνικές αντιδράσεις των πράξεών τους. Πράγματι, η ειδοποιός διαφορά της «νέας τρομοκρατίας» των τελευταίων χρόνων είναι κατά γενική ομολογία όχι μόνον η πλήρης αδιαφορία για οποιασδήποτε μορφής πολιτική ή κοινωνική συναίνεση, αλλά και η γενικευμένη ενοχοποίηση των πάντων για τα πάντα. Η πραγματοποίηση ενός συλλαλητηρίου απλώς θα ενίσχυε την αυταρέσκεια των κουμπουροφόρων, οι οποίοι, όχι μόνον γνωρίζουν πολύ καλά και έχουν αποδεχτεί εκ των προτέρων την κοινωνική απαξία της δράσης τους, αλλά και επιχαίρουν γιʼ αυτήν: τους επιβεβαιώνει, επικυρώνει ταυτιστικά την ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Ένα τέτοιο συλλαλητήριο, επομένως, θα εκπλήρωνε την ναρκισιστική αυτοεικόνα τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα συναντούσε τη βαθιά αδιαφορία τους: θα ήταν τόσο γελοίο όσο και ένα συλλαλητήριο «με στόχο την περιθωριοποίηση και απομόνωση» των ληστών τραπεζών, ας πούμε, ή των εμπόρων ναρκωτικών.
Αλλά εάν το συλλαλητήριο δεν απευθύνεται στους «τρομοκράτες», επί ποινή προφανούς γελοιότητας, τότε ένα μόνο πολιτικό νόημα μπορεί να έχει: ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις για τις οποίες δεν είναι αυτονόητη η καταδίκη της «τρομοκρατίας» και πρέπει να τις ξεμπροστιάσουμε. Ας μην κρυβόμαστε: η πρωτοβουλία αυτή φαντασιώνεται ότι πιέζει δυνάμεις της αριστεράς, συγκεκριμένα την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά, γνωρίζοντας παράλληλα ότι δίνει ευκαιρία πολιτικής έκφρασης σε κάποιες από τις πιο σκοτεινές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Επιχειρεί να θέσει την αριστερά μπροστά στο δίλημμα ή να συμπορευτεί με όλους τους καρατζαφέρηδες της ελληνικής κοινωνίας ή να καταστεί ευάλωτη στην απολύτως συκοφαντική μομφή για μειωμένα αντανακλαστικά απέναντι στην τρομοκρατία. Αναβιώνει έτσι εκ των πραγμάτων εκείνη η άθλια έγκληση, που περίσσεψε από τον Δεκέμβρη και μετά, προς «όλες τις πολιτικές δυνάμεις» (δηλαδή αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ) να αποκηρύξουν τη βία, χωρίς μισόλογα, χωρίς «ναι μεν αλλά». Επρόκειτο βέβαια για ανέντιμη κουτοπονηριά, το γνωρίζουμε πλέον, συδαυλισμένη από τον αδίστακτο καιροσκοπισμό της Παπαρήγα περί «χαϊδέματος αυτιών».
Σήμερα, καθώς πλησιάζει η πρώτη επέτειος εκείνων των γεγονότων, το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ δίνει λαβή σε ένα ανάλογο εγχείρημα: η επιβεβλημένη άρνηση της αριστεράς να συμμετάσχει σε αυτό το νέο «εθνικό συλλαλητήριο» (ανάλογης πολιτικής ταυτότητας με τα αλήστου μνήμης συλλαλητήρια για το «σκοπιανό») είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί τεχνηέντως ως μια ακόμα κατάδειξη της διολίσθησης της ριζοσπαστικής αριστεράς πέραν των εσκαμμένων του συνταγματικού τόξου, ως η αριστερά «των άκρων», την οποία ένα συνεχές αποχρώσεων συνδέει με το απόλυτο άκρο, την τρομοκρατία. Ενόψει αυτού του εγχειρήματος απονομιμοποίησης της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς (ή, τουλάχιστον στα μυαλά κάποιων, διαχωρισμού της «αντισυνταγματικής» ήρας από το «συνταγματικό» στάρι στο εσωτερικό της), το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ δεν διστάζει να νομιμοποιήσει την κάθε ακροδεξιά και (κρυπτο)φασιστική δύναμη, η οποία αντιστικτικά θα γίνει εμπράκτως δεκτή στο συνταγματικό τόξο (όπως αυτό θα εκφραστεί συμβολικά με το συλλαλητήριο). Η ευθύνη κάποιων αριστερών για αυτή τη λαθροχειρία, που επιχειρεί να μετατοπίσει τα όρια του πολιτικά αποδεκτού έτσι ώστε να συμπεριλάβει τη μαύρη μαυρίλα και να αφήσει εκτός εκείνη την αριστερά που διατηρεί απαραμείωτα τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της, είναι βαρύτατη.
*Ο Γ. Φουρτούνης διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Η ανακοίνωση της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών:
Τα πρόσφατα φαινόμενα ένοπλης βίας και η στάση της ΠΟΣΔΕΠ
1) Η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών θεωρεί ότι τα πρόσφατα φαινόμενα ένοπλης βίας, όπως η επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής, δεν αποτελούν πολιτική απάντηση στην κρατική καταστολή και είναι καταδικαστέα.
2) Βρισκόμαστε μπροστά σε μία κλιμάκωση των φαινομένων βίας στην κοινωνία μας. Οι διανοούμενοι, και μάλιστα οι πανεπιστημιακοί και τα συλλογικά τους όργανα, οφείλουν να αναδείξουν τα αίτια αυτών των φαινομένων. Τόσο η εξήγησή τους μόνον ως πόλεμο μυστικών υπηρεσιών, όσο και ο απλός εστιασμός στα πρόσωπα των δραστών, εφόσον περιορίζονται στα συμπτώματα χωρίς να ζητούν τις βαθύτερες αιτίες, είναι τελείως άχρηστα και συχνά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Αντίθετα, αυτές οι αντιλήψεις, κυρίαρχες στη σημερινή κοινωνία του θεάματος, διαιωνίζουν τα φαινόμενα και συσκοτίζουν τους παράγοντες που τα προκαλούν.
3) Δυστυχώς, το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, χωρίς να συγκαλέσει τα όργανα (Εκτελεστική Γραμματεία και Διοικούσα Επιτροπή), καλεί σε συνδιοργάνωση διαδήλωσης εναντίον της τρομοκρατίας, λειτουργώντας στην παραπάνω λογική. Επιπλέον, ούτε σαφές πολιτικό πλαίσιο προτείνεται, ούτε έχει νόημα να αναχθούν σε συνομιλητές άτομα τα οποία δεν επιδιώκουν καν κοινωνική νομιμοποίηση. Επομένως, η πρόταση μας βρίσκει αντίθετους. 4) Επισημαίνουμε επίσης, ότι για πολλοστή φορά, η σημερινή ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ αποφασίζει χωρίς να συγκαλέσει τα όργανα των οποίων έχει την ευθύνη, χωρίς καν να ζητήσει την άποψη της μειοψηφίας έστω και δια περιφοράς. Δείχνει έτσι την έμπρακτη περιφρόνησή της για τις δημοκρατικές διαδικασίες και τον διάλογο, για τα οποία φραστικά κόπτεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου