Δουλειά τους και δουλειά μας!

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=512891


Σε όσους αρέσκονται στις λαϊκές παροιμίες είναι σίγουρα γνωστή αυτή που λέει πως «στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος», δηλαδή πως οι συνθήκες έντασης και κρίσης, τόσο στο μακροεπίπεδο όσο και στο μικροεπίπεδο, είναι ευνοϊκό πεδίο για την εκδίπλωση τυχοδιωκτικών στρατηγικών.

Η ελληνική περίπτωση χαρακτηρίζεται έντονα από αυτά τα σημεία και η ακροδεξιά της έκφραση επιδιώκει επίμονα να αντλήσει οφέλη από αυτά. Στην επικαιρότητα έχουν έρθει προσφάτως ζητήματα που ακουμπούν το ευαίσθητο πεδίο της εθνικής ταυτότητας, όπως η κατάργηση των θρησκευτικών ορκωμοσιών και η χορήγηση δικαιώματος ψήφου στους μετανάστες, που προκάλεσαν την οργή των επαγγελματιών του πατριωτισμού, οι οποίοι βλέπουν (;) την κρίση να συμπυκνώνεται στη επίθεση προς την εθνική μας ταυτότητα.
Ως επιστέγασμα, ο διορισμός της πανεπιστημιακού Θάλειας Δραγώνα στη θέση της γραμματέως του υπουργείου Παιδείας οδηγεί τον ΛΑΟΣ και τη νεολαία του σε πορεία διαμαρτυρίας με αίτημα την ανάκληση του διορισμού της, επειδή πρεσβεύει ότι «Η Ελληνική Εθνική Ταυτότητα δεν υπήρχε πριν από τον 19ο αιώνα»!

Το θέμα όμως δεν είναι τι κάνουν αυτοί, αλλά τι κάνουμε εμείς. Θυμόμαστε πόσο είχε ευνοηθεί ο ΛΑΟΣ όταν στην περίοδο των ευρωεκλογών, εμφανίζοντας ως βασική αιτία της οικονομικής κρίσης τη μετανάστευση, κατάφερε να ορίσει την εκλογική ατζέντα, αλλά και το πόσο αυτή η τακτική φάνηκε μικρών δυνατοτήτων όταν στις βουλευτικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στο επίκεντρο τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις.

Επομένως, η λύση είναι να μην ασχολούμαστε με αυτά τα ζητήματα; Όχι ακριβώς, αλλά μάλλον να τα τοποθετούμε στο πλαίσιο που ανήκουν. Το ζήτημα των μεταναστών είναι πράγματι κομμάτι της οικονομικής κρίσης, αλλά όχι με τον τρόπο που το δείχνει ο ΛΑΟΣ. Η νομιμοποίηση των μεταναστών είναι αυτή που μπορεί να σώσει, ή, τέλος πάντων, να βοηθήσει πολύ τα ασφαλιστικά ταμεία και να τονώσει την εσωτερική αγορά. Με κριτήρια λοιπόν αμιγώς οικονομικά, η θέση του ΛΑΟΣ φαίνεται πως ενισχύει το πρόβλημα αντί να το επιλύει. Και ας το καταλάβουμε.

Η επιχειρηματολογία περί του πόσο ρατσιστικός και εθνικιστικός είναι ο ΛΑΟΣ πείθει μόνον όσους μπορεί εκ των προτέρων να πείσει. Η συντριπτική κριτική είναι αυτή που καταδεικνύει πως στα κρίσιμα οικονομικά ζητήματα ο ΛΑΟΣ είναι μαζί με τα μεγάλα συμφέροντα και πολύ μακριά από τις ηθικές του διακηρύξεις. Ποιον συμφέρει άραγε η κατάργηση του 13ου μισθού; Πόσο ηθικό είναι το νόμιμο ξέπλυμα των χρημάτων που έχουν προέλθει από λαθρεμπόριο ναρκωτικών με το περίφημο «ανοίξτε τα μπαούλα»;

Και κάτι ακόμη. Τα ζητήματα είναι ανοιχτά και περιμένουν τη νοηματοδότησή τους, αλλά, αν δεν τη δώσουμε εμείς, θα τη δώσει άλλος και δεν θα είναι κατανάγκην η ακροδεξιά. Ξέρουμε πως την τελευταία σοβαρή θετική αλλαγή στο ζήτημα της ιθαγένειας την είχε επιφέρει το ΠΑΣΟΚ, χορηγώντας την και σε όσους είχαν μόνο έναν γονιό ελληνικής καταγωγής, αλλά το πράγμα έμεινε εκεί.

Ξέρουμε πως κάποια από τα ελάχιστα επιτεύγματα των τελευταίων χρόνων στο πεδίο των δικαιωμάτων τα έχει θεσπίσει το ΠΑΣΟΚ, όπως το ζήτημα των ταυτοτήτων, αλλά ούτε αυτά βάθυναν. Ξέρουμε όμως και ότι στις δύσκολες στιγμές, όπως στο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, αλλά και το περσινό καλοκαίρι για το μεταναστευτικό ζήτημα, ο Γ. Παπανδρέου λειτούργησε με το ένστικτο της εκλογικής αυτοσυντήρησης και διολίσθησε σε δεξιές θέσεις.
Η δική μας αντιπολιτευτική τακτική, όταν υπάρξουν κυβερνητικές πρωτοβουλίες για αυτά τα θέματα, ποια και πόσο έντονη θα είναι; Δεν νομίζουμε πως αυτά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να τα αφήσουμε να τα καρπωθεί ή (κυρίως) να τα παρατήσει το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη δυσκολία;