Πού ’ναι η μπάλα;

 https://www.avgi.gr/politiki/378676_poy-nai-i-mpala

Έχετε δει κάτι βιντεάκια από ποδοσφαιρικούς αγώνες όπου ένας παίκτης πετάει με τακουνάκι την μπάλα πίσω του, αλλά συνεχίζει να τρέχει και οι αντίπαλοί του δεν καταλαβαίνουν τι έγινε και συνεχίζουν να τον κυνηγάνε; Κάπως έτσι μοιάζει αυτές τις μέρες ο διάλογος για τον Νόμο Κεραμέως για τα πανεπιστήμια. Πάμε να δούμε το γιατί.

Αν σταματήσουμε έναν τυχαίο άνθρωπο στον δρόμο και τον ρωτήσουμε τι συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή, αν παρακολουθεί την επικαιρότητα, θα μας πει ότι συζητάνε για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Αν ρωτήσουμε και έναν τυχαίο πολιτικοποιημένο ή και κομματικά οργανωμένο, θα πάρουμε την ίδια απάντηση. Κι αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία της Κεραμέως και της Ν.Δ., για την οποία δεν κουράστηκαν καθόλου. Δηλαδή το ότι η συζήτηση έχει πάει στο πιο ευνοϊκό πεδίο για τη Ν.Δ. και την ατζέντα και στο πιο δύσκολο για εμάς. Γιατί, απλούστατα, ο κόσμος έχει δεχτεί τέτοια προπαγάνδα για τα πανεπιστήμια, που δεν είναι πάντα εύκολο να πειστεί ότι η αστυνομία θα κάνει κακό. Γιατί πρέπει να του εξηγήσεις. Να του εξηγήσεις ότι αυτό συγκρούεται με την ευρωπαϊκή παράδοση των πανεπιστημίων, ότι ο ελεύθερος επιστημονικός και πολιτικός διάλογος και η πρακτική δεν συνδυάζονται με την αστυνόμευση, ότι είναι πολύ προβληματικό να μην είναι προτεραιότητα η πρόσληψη καθηγητών, αλλά η πρόσληψη αστυνομικών. Δηλαδή ένα θέμα που χωράει πολλή, μα πάρα πολλή κουβέντα για να αλλάξεις τη γνώμη των ανθρώπων. Φέξε μου και γλίστρησα.

Αντιθέτως, δίπλα σ’ αυτό υπάρχει άλλο ένα ζήτημα που φέρνει το νομοσχέδιο Κεραμέως. Και είναι κάτι για το οποίο υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι πολιτών που τους αφορά άμεσα, δεν το γνωρίζουν και αν το μάθουν, θα εξοργιστούν με την κυβέρνηση. Και είναι η μείωση των εισακτέων. Με τον νέο τρόπο με τον οποίο θα ορίζεται ο αριθμός τους -με τα πανεπιστήμια να επιλέγουν ως βάση ένα ποσοστό του μέσου όρου της επίδοσης των υποψηφίων στις Πανελλαδικές, που όμως δεν θα μπορεί να είναι απεριόριστου εύρους- υπολογίζεται πως σχεδόν το ένα τρίτο του αριθμού των υποψηφίων που πέρσι μπήκαν στο πανεπιστήμιο φέτος θα μείνουν εκτός. Δηλαδή η ελληνική οικογένεια πρέπει να μάθει ότι η κυβέρνηση πετάει τα παιδιά της έξω από το πανεπιστήμιο. Τους στερεί την ευκαιρία να έχουν μια καλύτερη ζωή.  Όμως η ελληνική οικογένεια δεν ακούει αυτό. Ακούει από όλους ότι η κυβέρνηση θέλει να βάλει στα πανεπιστήμια την αστυνομία. Και έτσι πιστεύει ότι τα παιδιά της θα σπουδάσουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον, ενώ δεν ξέρει ότι στην πραγματικότητα δεν θα σπουδάσουν καθόλου!

Όταν θέλουμε να πετύχουμε μια νίκη, ψάχνουμε στις πρωτοβουλίες του αντιπάλου τον αδύναμο κρίκο. Το σημείο στο οποίο να ασκηθεί πίεση μπορεί να έχει πιο μεγάλα αποτελέσματα από ό,τι σε άλλα. Στο νομοσχέδιο Κεραμέως ο αδύναμος κρίκος μπορεί να αποδειχτεί ότι κινηματικά είναι η αστυνομία, αλλά κοινωνικά είναι η μείωση των εισακτέων. Είναι η στέρηση του ονείρου και του δικαιώματος από τα παιδιά της ελληνικής οικογένειας να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή. Και για τις οικογένειες της μεσαίας τάξης είναι η στέρηση από τα παιδιά τους της δυνατότητας να ζήσουν την εμπειρία των σπουδών που οι ίδιοι έζησαν. Δηλαδή, είναι μια έμπρακτη μείωση του κοινωνικού στάτους της οικογένειάς τους, του επιπέδου της. Και μέσω αυτού μπορούν να καταλάβουν ποιον σκοπό εξυπηρετεί πραγματικά η αστυνομία στα πανεπιστήμια, με ποιον τρόπο θα τα αλλάξει. Κι αν η μείωση των εισακτέων είναι ο πιο αδύναμος κρίκος της κυβέρνησης, ο δικός μας δυνατός κρίκος είναι αυτή τη φορά η οικογένεια. Ο πιο ανθεκτικός και πολυλειτουργικός θεσμός της Ελλάδας. Να τον πάρουμε με το μέρος μας. Να του δείξουμε ότι εμείς, οι υπερασπιστές του πανεπιστημίου, είμαστε αυτοί που υπερασπίζονται και τα συμφέροντά της. Αλλιώς αλλού θα τρέχουμε εμείς κι αλλού θα είναι η μπάλα.