Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Κάτω οι σημαίες των εθνικιστών! :)

Χωρίς σχόλια...

Το Τείχος των μυαλών!









Της Κικής Σακκά
(Το κείμενο εστάλη στην εκπαιδευτική πύλη alfavita αλλά δυστυχώς δε δημοσιεύτηκε. Να ευχαριστήσουμε την Κική που μας έδωσε την άδεια να το αναρτήσουμε στο ιστολόγιό μας)



Συγγνώμη συνάδελφοι θα τρελαθούμε τελείως; Επειδή διδάσκω ιστορία στην Γ΄Λυκείου και, προφανώς, ανήκω σε αυτούς που την ‘παραποιούν ‘:

Παραθέτω το κείμενο από το Ριζοσπάστη, όπως αναδημοσιεύτηκε στην alfavita:

«΄Ενας μεγάλος αριθμός ανθρώπων στην Ανατολική Γερμανία ήταν δυσαρεστημένος από τη ζωή εκεί και δραπέτευσε στη Δύση. Αυτό είχε ως συνέπεια να δημιουργηθούν μεγάλες οικονομικές δυσκολίες στην Ανατολική Γερμανία και έτσι στις 13 Αυγούστου 1961 η κυβέρνηση του ανατολικού κράτους αποφασίζει το χτίσιμο ενός τείχους στα σύνορα ανατολικού και δυτικού Βερολίνου. Γενικότερα στα σύνορα με τη δυτική Γερμανία μπαίνουν συρματοπλέγματα, νάρκες, σκοπευτές και περίπολοι που σκοτώνουν όποιον προσπαθεί να τα περάσει. Παρ’ όλα αυτά πολλοί άνθρωποι προσπάθησαν να αποδράσουν και το πλήρωσαν με τη ζωή τους».

Το σχόλιο που ακολουθεί: Αυτή την… εκδοχή της ιστορίας για το τείχος του Βερολίνου το οποίο επέβαλε η ιμπεριαλιστική επέμβαση και υπονόμευση της Λαϊκής Δημοκρατίας Γερμανίας, θέλουν κάποιοι να ξέρουν οι μαθητές.

Δηλαδή δεν χτίστηκε το τείχος για να εμποδίσει τη διαρροή ανθρώπων προς τη δύση; Όσοι έφευγαν ήταν πράκτορες του ιμπεριαλισμού ή αφελείς εξαπατημένοι; Οι περίπου 3500000 Ανατολικογερμανοί που πέρασαν στην άλλη πλευρά μέχρι να χτιστεί το τείχος, οι νέοι πολίτες στην πλειονότητά τους που προσπάθησαν να διαφύγουν μετά ρισκάροντας τη ζωή τους (φοιτητές, διανοούμενοι, εργάτες- απλώς νέοι και δημιουργικοί άνθρωποι που προτιμούσαν ελευθερία από την ‘ασφάλεια’ και τη σιγουριά της DDR, ένα πρωτοφανές brain drain, μια πρωτοφανής ‘αναχώρηση’) ήταν πράκτορες σε διατεταγμένη υπηρεσία; Εκείνοι που πυροβολήθηκαν και έχασαν τη ζωή τους; Οι χιλιάδες που ξεχύθηκαν όταν άνοιξαν τα σύνορα της Ουγγαρίας προς την Αυστρία ήταν πράκτορες και αντεπαναστάτες; Οι 6000 Γερμανοί –οικογένειες και μικρά παιδιά μεταξύ άλλων-που ζήτησαν άσυλο στη Γερμανική πρεσβεία της Πράγας και υποχρεώθηκαν να παρελάσουν με το τρένο της μεγάλης φυγής δια μέσου της Α. Γερμανίας ήταν πράκτορες; Ο Βολφ Μπίρμαν που επέλεξε να μείνει εκεί και τα περιέγραψε όλα αυτά ματώνοντας, πράκτορας; Ο Ίγκε Σουλτς που πονάει για το όραμα που χάθηκε αλλά αναγνωρίζει τη νομοτέλεια και το χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου πράκτορας; Ο Κεν Λόουτς, συνεπής μαρξιστής, στο συγκλονιστικό ‘Fatherland’ πράκτορας; Ο Eric Hobsbaum εξαπατημένος; Η αριστερή διανόηση σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο πράκτορες και εξαπατημένοι από τον ιμπεριαλισμό; Εμείς όλοι που αναλώσαμε τα νιάτα μας με το όραμα ενός καλύτερου κόσμου πράκτορες και υπηρέτες της ιμπεριαλιστικής συνομωσίας ή στην καλύτερη περίπτωση αφελείς εξαπατημένοι;

Αισθάνομαι βαρύτατη προσβολή για την ευκολία και τη βεβαιότητα μιας μικρής ομάδας ανθρώπων να απαξιώνουν, να λοιδορούν και να εκτοξεύουν ελαφρά τη καρδία υπαινιγμούς και προσβλητικότατους χαρακτηρισμούς για εκπαιδευτικούς που παλεύουν στα σχολεία ώστε να κάνουν τα παιδιά να σκέπτονται κριτικά και να θέτουν ερωτήματα. Δεν είναι όλοι οι έχοντες διαφορετική άποψη συστατικά της ίδιας ιμπεριαλιστικής σούπας. Δεν είμαστε όλοι σε διατεταγμένη αντικομμουνιστική υπηρεσία.

Τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού όπως και η απογοήτευση των ανθρώπων (ένθεν και ένθεν) μετά την κατάρρευση του υπαρκτού είναι εντελώς διαφορετικά ζητήματα από τις επετειακές φιέστες αλλά και από την αναμφισβήτητη πραγματικότητα των αυταρχικών, καταπιεστικών, μονοκομματικών και διεφθαρμένων γραφειοκρατικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, όπως εξελίχθηκαν ιστορικά. Όποιος θέλει να το ερμηνεύσει αλλιώς, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, επιχειρηματολογώντας –και χωρίς να προβαίνει σε κακόηχες απλουστεύσεις του τύπου Ιμπεριαλισμός-πράκτορες- αντεπανάσταση- εξαπάτηση- παραπληροφόρηση… Κουραστήκαμε πια… Όποιος έχει περπατήσει στις περιοχές αυτές και έχει συγχρωτιστεί με απλούς ανθρώπους και συναδέλφους– όχι μια τουριστική βόλτα στο Checkpoint Charlie, αισθάνεται δέος και συστολή να εκτοξεύσει τις φούσκες περί ‘κατασκευής του τείχους για να αντιμετωπίσει η ΛΔΓ την επικείμενη εισβολή των νατοϊκών δυνάμεων στο Ανατολικό Βερολίνο’ (!!!!!), ‘για να αμυνθεί απέναντι στο στρατό κατοχής που έδρευε σο Δυτικό Βερολίνο’ (!!!!!) – δεν νομίζω οι ίδιοι οι Ανατολικοβερολινέζοι να προχώρησαν ποτέ σε τέτοιου είδους διατύπωση. Ο σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο υπήρξε αίτημα των λαών της Ανατολικής και Δυτικής Ευρώπης. 20 χρόνια μετά, αν κάποιοι αρνούνται να κατανοήσουν γιατί γκρεμίστηκε ο υπαρκτός σαν τραπουλόχαρτο μέσα σε λίγες εβδομάδες, προφανώς έχουν πρόβλημα που αδυνατούμε να συμμεριστούμε. Ας αρκεστούν να εκφράσουν και αυτοί τη δική τους άποψη και επιχειρηματολογία. Στοιχειώδης δημοκρατική αρχή η έκφραση της γνώμης του ‘άλλου’ που δεν υπήρχε στην Ανατολική Γερμανία, πολύ περισσότερο η κριτική προς το υπάρχον σύστημα… Εμείς οι υπόλοιποι, ‘παραπληροφορημένοι’ ή ‘υπηρέτες του ιμπεριαλισμού’ και ‘συντεταγμένοι στην αντικομμουνιστική εκστρατεία παραπληροφόρησης και συκοφάντησης του σοσιαλισμού’ δεν τους θεωρούμε ούτε εξαπατημένους ούτε πράκτορες και υπηρέτες σκοτεινών συμφερόντων.
Προσωπικά, απλώς φοβάμαι όλους εκείνους που έχουν τέτοια βεβαιότητα και σιγουριά για όλα… Και ακριβώς γι αυτό δεν θα αποτρέψουμε τους μαθητές μας από το να προβληματίζονται. Αντίθετα, θα τους βοηθήσουμε να θέσουν περισσότερα ερωτήματα… Ακριβώς για να μην κατασυκοφαντηθεί η ιδέα του σοσιαλισμού – όχι το θλιβερό και κατ’ όνομα κακέκτυπό του. Χωρίς παρωπίδες, λογοκριτικές πρακτικές και ‘απαγορευμένες’ κινηματογραφικές ταινίες και λογοτεχνικά έργα… Γιατί δεν είναι η ιστορία ένα παιχνίδι ανάμεσα στο άσπρο ή το μαύρο.

Ας σταματήσει όμως αυτή η ιστορία στοχοποίησης εκπαιδευτικών που δεν συντάσσονται με τις συγκεκριμένες επιλογές. Δεν είναι απλώς θλιβερή – είναι προσβλητική, υποτιμητική και επικίνδυνη… Και σε τελευταία ανάλυση, όλοι κρινόμαστε από την πράξη και την παρουσία μας στην τάξη…

Η Κική Σακκά είναι Φιλόλογος –Ιστορικός στο 4Ο Λύκειο Πετρούπολης

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Εισβολή αστυνομικών στην κινηση υπερασπισης προσφυγων στην Πατρα




Την Τετάρτη 18 Νοεμβρίου ένα περιπολικό και δυο ζητάδες,μαζί με έναν "αγνώστου"ταυτότητας άτομο που παρίστανε το θύμα κλοπής ποδηλάτου, εισέβαλαν στο Στέκι της κίνησης υπεράσπισης δικαιωμάτων προσφύγων και μεταναστών/τριων με τη γελοία πρόφαση της αναζήτησης του "κλέφτη". Χωρίς εισαγγελέα και χωρίς καμία επίσημη καταγγελία κλοπής, συνέλαβαν κατά τη διάρκεια του μαθήματος ελληνικών σε μετανάστες τον Αμπντάλα Μωχάμεντ Αμπντάλα ,"επιλέγοντάς" τον ανάμεσα σε άλλους είκοσι μαθητές.


Ο Αμπντάλα πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις των Σουδανών προσφύγων για την νομιμοποίηση τους και την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης τους.'Εχει ενεργό πολιτικό ρόλο τόσο στη χώρα του,όπου και διώκεται για τις πολιτικές του πεποιθήσεις,όσο και εδώ στην Πάτρα. Στοχοποποιημένος για την αγωνιστική του δράση (κινητοποιήσεις και εκπροσώπηση των προσφύγων στα ΜΜΕ και στην τοπική κοινωνία), μια μέρα μετά τη συμμετοχή του στην πορεία του Πολυτεχνείου στο μπλοκ των προσφύγων και των αλληλέγγυων, τιμωρείται από την Ασφάλεια για τη δράση του αυτή. Όντας μέλος των κολασμένων αυτής της πόλης, δέχτηκε την επίθεση του κράτους και των χαφιέδων του, όπως κάθε ριζοσπαστικοποιημένος που εξεγείρεται. Παραμένει έγκλειστος στα κρατητήρια της ασφάλειας, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο της απέλασης σε μια χώρα στην οποία κινδυνεύει η ζωή του λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης.


Παρά τη δημόσια συγγνώμη που ζήτησε δήθεν έκπληκτος ο υφυπουργός "Προστασίας" του Πολίτη Σπύρος Βούγιας αντικρίζοντας τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων στην Ελλάδα,ο κατασταλτικός μηχανισμός δίωξης των προσφύγων συνεχίζει τα πογκρόμ. Καταγγέλουμε την απροσχημάτιστη και χωρίς ένταλμα εισβολή των δυνάμεων ασφαλείας στα γραφεία της Κίνησης, ενέργεια που δημιουργεί ένα μείζον ζήτημα παραβίασης του χώρου λειτουργίας μιας πολιτικής κίνησης.


Παλεύουμε για την χωρίς όρους απελευθέρωση του διωκόμενου αγωνιστή Αμπντάλα Μωχάμεντ Αμπντάλα. Καλούμε κάθε πολίτη της Πάτρας να αποδείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη του στο Σουδανό αγωνιστή και σε όλους τους πρόσφυγες της πόλης . Αντιστεκόμαστε στο κλίμα τρομοκράτησης των προσφύγων και στην ποινικοποίηση της πολιτικής τους δράσης.


ΚΙΝΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ ΠΑΤΡΑΣ

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Η αστυνομία δέρνει δημοσίως Αρμένισσα μπροστά στο 2χρονο παιδί της!!!




Νέο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας έλαβε χώρα στην Κυψέλη - τη στιγμή μάλιστα που ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη πραγματοποιεί συνέντευξη τύπου για την αυθαιρεσία των Σωμάτων Ασφαλείας. Αστυνομικοί με πολιτικά ξυλοκόπησαν στη μέση του δρόμου νεαρή γυναίκα από την Αρμενία, η οποία είχε μαζί της το δίχρονο παιδί της. Το tvxs μίλησε στο δικηγόρο της 35χρονης, κ.Μάνο Διαμαντάρα.


Η 35χρονη κάτοικος Κυψέλης γύριζε από το super market την περασμένη Πέμπτη το πρωί φορτωμένη με ψώνια, και σπρώχνοντας το καρότσι με το δίχρονο γιο της. Στη συμβολή των οδών Επτανήσου και Κεφαληνίας, προσπάθησε να διασχίσει το δρόμο, ωστόσο στο σημείο αυτό δεν υπάρχει φανάρι και κανένα αυτοκίνητο δε σταματούσε για να περάσει η γυναίκα με το παιδί. «Στο σημείο αυτό, δύο γυναίκες που στέκονταν παρακείμενα άρχισαν να κατακρίνουν τη συμπεριφορά των οδηγών, κάνοντας σχόλια όπως ‘πώς είναι δυνατόν να μη σταματάει κανένας’, ‘κοίτα κάτι ζώα’ και ‘δεν έχουν τρόπους’», εξηγεί στο tvxs ο δικηγόρος της 35χρονης, κ.Διαμαντάρας.


«Τότε σταμάτησε ένα συμβατικό αυτοκίνητο και από αυτό πετάχτηκαν τρεις άντρες με πολιτικά ρούχα, φωνάζοντας ‘ποιον είπες ζώο’, απευθυνόμενοι μάλιστα στη νεαρή μητέρα, νομίζοντας ότι αυτή είχε κάνει το σχόλιο», συνεχίζει ο κ.Διαμαντάρας. Η νεαρή μητέρα προσπάθησε να απολογηθεί, λέγοντας ότι δεν είχε πει τίποτα, και τότε οι άντρες – προφανώς επειδή αντιλήφθηκαν τη διαφορετική προφορά της – θεώρησαν εσφαλμένα ότι είναι Ρουμάνα, και άρχισαν να φωνάζουν «ποιον είπες ζώο, ρε Ρουμάνα»;


«Η 35χρονη αντέτεινε ότι δεν είναι Ρουμάνα, αλλά ότι αυτό δεν έχει καμία σημασία γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι. Τότε, ο αστυνομικός απαίτησε να δει τα χαρτιά της και αυτή απάντησε ότι τα έχει στο σπίτι της, τους ζήτησε μάλιστα να έρθουν μαζί της μέχρι το σπίτι, για να τους τα δείξει εκεί ώστε να λήξει το περιστατικό», συνεχίζει ο κ.Διαμαντάρας.


Ξυλοκόπημα στη μέση του δρόμου

Η απάντηση της μητέρας πυροδότησε την οργή του αστυνομικού. «Φωνάζοντας ‘αυτά να τα κάνεις στη χώρα σου, εδώ είναι Ελλάδα’, έδεσε τη γυναίκα με χειροπέδες, ενώ όταν αυτή προσπάθησε να πραγματοποιήσει κλήση από το κινητό της, το άρπαξε και το πέταξε στο δρόμο. Εν τω μεταξύ, είχαν μαζευτεί γείτονες, οι οποίοι φώναζαν στους αστυνομικούς να αφήσουν ελεύθερη τη γυναίκα», διηγείται ο κ.Διαμαντάρας. Μάλιστα, η γυναίκα που είχε πράγματι ονομάσει «ζώα» τους οδηγούς που δε σταματούσαν, μίλησε στους αστυνομικούς, αποδεχόμενη ότι αυτή είχε κάνει τα επίμαχα σχόλια. Όμως, αυτοί την απείλησαν ότι αν δεν απομακρυνθεί θα τη μεταφέρουν στο αυτόφωρο.


Το χειρότερο στοιχείο αποτελεί, ωστόσο, το γεγονός ότι το καρότσι με το δίχρονο παιδί είχε εγκαταλειφθεί παραπλεύρως και η γυναίκα – δεμένη με χειροπέδες – άρχισε να φωνάζει «το παιδί μου», προσπαθώντας να πλησιάσει. «Η αντίδραση της μητέρας έγινε αντιληπτή ως ‘αντίσταση’ από τους αστυνομικούς, οι οποίοι την πέταξαν στο πεζοδρόμιο, ενώ ένας από αυτούς την πάτησε στο σημείο των νεφρών!» καταγγέλλει ο κ.Διαμαντάρας. Ένας γείτονας, πήρε το παιδί στα χέρια του, ενώ την ίδια στιγμή οι αστυνομικοί τοποθέτησαν τη γυναίκα στο συμβατικό αυτοκίνητο, μέχρι τη στιγμή που ήρθε περιπολικό το οποίο μετέφερε τη μητέρα και το... παιδί στο τμήμα της οδού Θήρας στην Κυψέλη. Στο αστυνομικό τμήμα οι γείτονες έφεραν τα χαρτιά της γυναίκας, αποδεικνύοντας τη νόμιμη παραμονή της στη χώρα – καθώς είναι σύζυγος Έλληνα πολίτη – ενώ μητέρα και παιδί παρέμειναν «υπό κράτηση» για μερικές ώρες.


«Αν υποβάλεις μήνυση θα σου πάρουν το παιδί»

Στο αστυνομικό τμήμα ξεκίνησε και ο αγώνας της 35χρονης για απόδοση δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα, εντελώς μόνη της – καθώς δε της δόθηκε δικαίωμα να συνομιλήσει με δικηγόρο, ενώ ο σύζυγός της, γνωστός Έλληνας μουσικός, έλειπε για παραστάσεις στο εξωτερικό – υπέβαλε μήνυση κατά αγνώστου και στη συνέχεια επισκέφθηκε τον Εισαγγελέα και έλαβε εισαγγελική παραγγελία για διενέργεια ιατροδικαστικής εξέτασης.


«Στο τμήμα, ωστόσο, οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τη γυναίκα, φωνάζοντας ότι αν επιχειρήσει να υποβάλει μήνυση κατά των αστυνομικών, θα οδηγηθεί στο αυτόφωρο και θα ‘της πάρουν το παιδί’. Γι΄αυτό άλλωστε και δεν της δόθηκαν τα στοιχεία των αστυνομικών που τη χτύπησαν και έτσι αναγκάσθηκε να υποβάλει τη μήνυση κατά αγνώστου», σχολιάζει ο κ.Διαμαντάρας. Οι εξελίξεις αναμένονται, ως εκ τούτου, μέσα στην ημέρα, όταν η νέα γυναίκα, συνοδευόμενη αυτή τη φορά από το συνήγορό της, θα επιστρέψει στο τμήμα και θα απαιτήσει να της κοινοποιηθούν τα ονόματα των αστυνομικών, ώστε να προσωποποιηθεί η μήνυση εις βάρος τους. Την ίδια στιγμή, ανακοινώθηκε σήμερα από το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας ότι διατάχθηκε Ένορκη Διοικητική Εξέταση για την υπόθεση, με σκοπό να αποδοθούν ευθύνες στα αρμόδια πρόσωπα.

Επίθεση σε μετανάστες στον Νέο Κόσμο - Αδιάφορη η αστυνομία!


Δελτίο Τύπου
Η Αστυνομία συγκαλύπτει τη ρατσιστική επίθεση στο Νέο Κόσμο

Χτες το βράδυ, οργανωμένη ομάδα 40-50 κρανοφόρων επιτέθηκαν σε Άραβες μετανάστες που ζουν στα προσφυγικά του Νέου Κόσμου. Χτύπησαν μετανάστες (τέσσερις από αυτούς διακομίστηκαν στο νοσοκομείο), κατέστρεψαν αυτοκίνητα, λεηλάτησαν μαγαζιά Αράβων, λήστεψαν τις εισπράξεις της ημέρας. Για να μην υπάρξουν αμφιβολίες για το πολιτικό περιεχόμενο της επίθεσης, οι κρανοφόροι φασίστες φώναζαν: «Έξω οι ξένοι» και «φύγετε από την Ελλάδα».


Εξίσου εξοργιστική όμως με τη ρατσιστική επίθεση, ήταν και η στάση της Αστυνομίας. Παραθέτουμε απλά τις αστυνομικές ενέργειες:


1. Το περιπολικό που φτάνει στον τόπο της επίθεσης, παραμένει πέντε (5) ολόκληρα λεπτά και δεν προβαίνει σε κανενός είδους έρευνα. Οι αστυνομικοί μάλιστα αναρωτιούνται: «Μα τι μπορούμε να κάνουμε εμείς γι ‘αυτό το περιστατικό».
2. Η Αστυνομία σπεύσει να ανακοινώσει ότι στο «Νέο Κόσμο έγιναν συμπλοκές μεταξύ αλλοδαπών», παρά το ότι τα θύματα είχαν ήδη δώσει ακριβείς περιγραφές για το τι είχε συμβεί. Σειρά «έγκυρων» ΜΜΕ αναπαράγουν το οφθαλμοφανές ψεύδος.
3. Ομάδα 7 μεταναστών εγκλωβίζει δύο Έλληνες που, λόγω της συμπεριφοράς τους, θεωρήθηκε ότι έχουν σχέση με την επίθεση. Οι αστυνομικές δυνάμεις που σπεύδουν, δεν συλλαμβάνουν μόνο τους υπόπτους, αλλά και τους μετανάστες (!). Μεταφέρονται όλοι στο ΑΤ Κυψέλης.
4. Στην πρώτη μισή ώρα της κράτησης, οι αστυνομικοί διαβεβαιώνουν ότι «τα ελληνόπουλα δεν έχουν σχέση με την υπόθεση, έπαιζαν απλά μπάσκετ».
5. Ενώ η επίθεση έγινε στις 9:00 μμ, η υποτυπώδης προανάκριση από την Ασφάλεια ξεκινάει στις 2 το πρωί, και μόνο μετά τις έντονες διαμαρτυρίες εκπροσώπων του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών καθώς και της Κίνησης Απελάστε το Ρατσισμό που βρίσκονται έξω από το αστυνομικό τμήμα. Τελικά, προς τα ξημερώματα θα αφεθούν ελεύθεροι όλοι οι προσαχθέντες.


Η ρατσιστική επίθεση στο Νέο Κόσμο δείχνει το φασιστικό παρακράτος όχι μόνο παραμένει σε πλήρη λειτουργία, αλλά και αισθάνεται απολύτως ασφαλές για να προβαίνει σε καταδρομικού τύπου επιχειρήσεις. Η χτεσινή στάση της Αστυνομίας (που την έχουμε ξαναδεί στον Άγιο Παντελεήμονα και αλλού) ενισχύει αυτό το αίσθημα ασφάλειας των παρακρατικών.
Είναι προφανές ότι το αντιρατσιστικό κίνημα δεν θα επιτρέψει στους φασίστες παρακρατικούς και τους αστυνομικούς-προστάτες τους να δηλητηριάσουν τις γειτονιές μας. Ντόπιοι και μετανάστες παλεύουμε μαζί για τα δικαιώματα μας.


Αθήνα, 24/11/09
Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό
Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Υπάρχει κι αλλού... οικογενειοκρατία!


Ο εγγονός (και συνονόματος!) του Γιουγκοσλάβου στρατηγού Τίτο (Γιόζιπ Μπρος), αρχηγού της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, εξελέγη ως επικεφαλής του νεοσύστατου Κομμουνιστικού Κόμματος της Σερβίας, που προέκυψε από την συνένωση 14(!) μικρότερων κομμουνιστογεννών οργανώσεων.
Ο Τίτο jr δήλωσε αισιόδοξος πως το κόμμα του θα συγκεντρώσει 10.000 υπογραφές για συμμετοχή σε αυτό. Παρουσίασε επίσης κωδικοποιημένα την πολιτική ταυτότητα του νέου Κομμουνιστικού Κόμματος λέγοντας πως θα αποτελεί ένα σύγχρονο αριστερό κόμμα που θα υποστηρίζει τη συμμετοχή της Σερβίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έστω και αν, όπως είπε, "δεν αποδεχόμαστε τους εκβιασμούς της Ε.Ε".
Ο εγγονός του Γιουγκοσλάβου ηγέτη υποσχέθηκε μία κριτική θέαση του κομματικού παρελθόντος και την αποδοχή μόνο όσων θετικών στοιχείων φέρει αυτό, λαμβάνοντας υπόψιν τις σύγχρονες πραγματικότητες. "Θα σεβαστούμε τη θρησκευτική ελευθερία, σε αντίθεση με το προηγούμενο ΚΚ, τα μέλη του οποίου όφειλαν να είναι άθεοι", σημείωσε ως παράδειγμα.
Τελικά οι οικογένειες είναι σαν την ιστορία. Δεν τελειώνουν ποτέ! Ας κρατήσουμε όμως το ενδιαφέρον εγχείρημα της ενότητας 14 αριστερών οργανώσεων. Ίσως να αποδειχθεί πολύ πιο συναρπαστικό από την, ενδεχομένως συγκινητική, επάνοδο ενός ιστορικού ονόματος...

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Είμαστε όλοι ύποπτοι, κι εγώ, κι εσύ, κι η γάτα μου μαζί...

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=507783

Το τεκμήριο της αθωότητας εκτιμάται ως ένα από τα θεμέλια του δυτικού νομικού πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, η διατύπωση αυτή αδικεί τη σημασία του. Το τεκμήριο της αθωότητας είναι θεμέλιο ολόκληρου του δυτικού πολιτισμού και όχι απλώς μίας πτυχής του, είναι θεμέλιο του ίδιου του ανθρωπισμού. Η βασική αυτή αρχή κοντολογίς ορίζει πως το δικαστήριο υποχρεούται να καταδείξει την ενοχή του κατηγορουμένου και όχι ο ίδιος την αθωότητά του. Και ακριβώς επειδή είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία δικονομική αρχή, επεκτείνεται και σε άλλες πτυχές και στιγμές του δημόσιου βίου.

Μετά το τέλος της πρόσφατης πορείας του Πολυτεχνείου πραγματοποιήθηκαν, παρά τον ειρηνικό της χαρακτήρα, πάνω από 290 προσαγωγές. Κάπου εδώ ξεκινάει το πρόβλημα. Οι πρώτες προσαγωγές ήταν "προληπτικές". Οι αστυνομικοί περικύκλωσαν έναν μεγάλο αριθμό ατόμων, απλά και μόνο επειδή επρόκειτο για τμήμα ενός μπλοκ αναρχικών. Στη συνέχεια προσήχθησαν πολλοί ακόμη, μεταξύ των οποίων και κόσμος που απλώς διαμαρτυρήθηκε για την αναίτια περικύκλωση των διαδηλωτών, καθώς και δημοσιογράφοι. Το ακόμη πιο σημαντικό όμως είναι πως τελικά από αυτές τις 290 (και βάλε) προσαγωγές, μόλις οι 7 εξελίχθηκαν σε συλλήψεις! Δηλαδή, μόνο για το 2% των προσαχθέντων προέκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία και όχι κατʼ ανάγκην για την πρόκληση επεισοδίων. Πριν από έναν μήνα, υπό το "σοσιαλιστικό" δόγμα των αντιποίνων του κ. Χρυσοχοΐδη, μία επίθεση με πέτρες προς μία διμοιρία των ΜΑΤ επέφερε την κυρίευση των Εξαρχείων από την αστυνομία για δύο εβδομάδες. Το βράδυ της επίθεσης μάλιστα, με τη μέθοδο της εφόδου και του ελέγχου των στοιχείων (αδιακρίτως) των περαστικών, των θαμώνων των πάρκων και των μαγαζιών των Εξαρχείων, με πολλές καταγγελίες για άσκηση αναίτιας σωματικής βίας, πραγματοποιήθηκαν 80 προσαγωγές με την κατηγορία της συμμετοχής στην επίθεση. Από αυτές όμως προέκυψαν μόλις 8 συλλήψεις (10%) και μάλιστα για άσχετους λόγους (κατοχή μικροποσοτήτων κάνναβης κ.λπ.)

Είναι προφανές πως η αστυνομία και ο πολιτικός της προϊστάμενος λειτουργούν με τη μέθοδο της... δειγματοληψίας! Δηλαδή, συλλαμβάνουμε όσο περισσότερους μπορούμε (ένα μεγάλο δείγμα) και κυνηγάμε τις πιθανότητες μέσα σε αυτούς να βρίσκονται και κάποιοι (με οποιονδήποτε τρόπο) παράνομοι. Μήπως λοιπόν το σχέδιο αλλάζει; Μήπως πλέον είμαστε όλοι εν δυνάμει ύποπτοι; Θα βγάλει το υπουργείο πρόγραμμα συλλήψεων ανά γειτονιά, και όσοι μπορούμε να αποδείξουμε την αθωότητά μας θα απελευθερωνόμαστε; Και τέλος πάντων, από όσους τελικά αφήνονται ως αθώοι, θα ζητήσει κανένας συγγνώμη ή να θεωρήσουμε πως η αναίτια και αδιαμαρτύρητη κράτηση εντάσσεται πια στις συμβατικές μας υποχρεώσεις προς το κράτος;

Πέφτει λοιπόν ξανά στο τραπέζι μια παλιά ιδέα, που ο πολιτικός φιλελευθερισμός (όχι μόνο ο αριστερός) αναγκάζεται συχνά να υπερασπίζεται. Πως όταν ένα δημοκρατικό καθεστώς αντιμετωπίζει προβλήματα, η λύση δεν μπορεί να είναι ποτέ η λιγότερη αλλά μόνο η περισσότερη δημοκρατία. Οι συλλήψεις "στο σωρό" εντείνουν την ανασφάλεια των πολιτών, τόσο όσων συμμετέχουν σε κινηματικές δράσεις όσο όμως και αυτών που απέχουν και εισπράττουν ένα κλίμα γενικευμένου φόβου που καλλιεργούν το κράτος και τα ΜΜΕ. Αλλιώς, πώς να δικαιολογηθεί αυτή η μανιώδης... συλλογή προσαχθέντων; Το τεκμήριο της αθωότητας είναι λοιπόν αυτό που πρέπει να υπερασπιστούμε και να θυμίσουμε πως δεν κλείνεται μόνο στις αίθουσες των δικαστηρίων, αλλά υποστασιοποιείται στον πολίτη, ιδίως όταν αυτός είναι ενεργός, ακριβώς επειδή είναι θεμέλιο του ανθρωπισμού και του ορθολογισμού. Γιατί αλλιώς, μετά από τόσες συλλήψεις "στην τύχη", ποιος μπορεί να ρίξει άδικο σε όσους ειρωνικά αποδίδουν τον νέο τίτλο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ως "υπουργείο ΠΡΟ-ΠΟ";



Δείτε σχετικά:

ΑΥΓΗ:
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=505594

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=505600

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=505863


105,5 ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ:
http://www.stokokkino.gr/vlantis.mp3/view


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ:
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=102965


TVXS:
http://www.tvxs.gr/v26416

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009

Τα κενά ασφαλείας του Facebook!


http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=504158





Παπαγιάννης Κώστας
Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/11/2009


Ακτιβιστές του Διαδικτύου ανέλαβαν τον έλεγχο σε σχεδόν 300 ομάδες της διαδικτυακής κοινότητας Facebook με στόχο να δείξουν τα κενά ασφαλείας στην πολύ δημοφιλή υπηρεσία κοινωνικής δικτύωσης. Οι αντάρτες του Διαδικτύου με την ονομασία Control Your Info (= ελέγξτε τις πληροφορίες σας) απέκτησαν τον έλεγχο σε 289 ομάδες που έμειναν εκτεθειμένες όταν αποσύρθηκε ο διαχειριστής τους. Όπως επισημαίνει η Control Your Info, "αν ένας διαχειριστής ομάδας αποχωρήσει, οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει μια γρήγορη αναζήτηση στο Google και να καταχωρήσει τον εαυτό του ως νέο διαχειριστή".


Στην προκήρυξή της η Control Your Info υποστηρίζει ότι δεν είναι χάκερ και ότι η ενέργειά της έχει στόχο "την αφύπνιση για τα ελαττώματα των social media". Η προκήρυξη καταλήγει ως εξής: "Νιώσε ελεύθερος να σχηματίσεις τη δική σου άποψη. Πάρε τον έλεγχο". Το Facebook αντιτείνει ότι "οι διαχειριστές των ομάδων δεν έχουν πρόσβαση σε προσωπικά δεδομένα των χρηστών".


Το γεγονός αυτό ξαναφέρνει στην επιφάνεια τις ανησυχίες για τα προσωπικά δεδομένα που αναρτούν οι σχεδόν 300 εκατομμύρια χρήστες του Facebook. Λίγο καιρό πριν, ο ιδιοκτήτης της ιστοσελίδας, Μ. Ζούκερμπεργκ, είχε επιχειρήσει να εισαγάγει νέους όρους λειτουργίας, με απώτερο στόχο όλα τα προσωπικά στοιχεία που αναρτούν οι χρήστες να ανήκουν στο Facebook και η υπηρεσία να μπορεί να τα εμπορεύεται. Οι οξύτατες αντιδράσεις υποχρέωσαν τον Ζούκερμπεργκ να υπαναχωρήσει. Επίσης υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν απολυθεί από τη δουλειά τους με στοιχεία που τα αφεντικά τους έχουν συλλέξει από το Facebook.

Ο ρίψασπις!!!

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=504439

Της ΡΟΥΛΑΣ ΚΑΪΜΑΚΗ*

Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από πρώην αρχηγούς πολιτικών σχηματισμών, οι οποίοι, όταν ξεπεράστηκαν από τις εξελίξεις και τέθηκαν σε κρίση οι πράξεις τους, σε βάζουν στον πειρασμό να αμφισβητήσεις και τις προθέσεις τους. Και επιχειρούν την επάνοδό τους (γιατί;), τη δικαίωσή τους (από ποιους;), την υστεροφημία τους (σε τι;). Επιτυγχάνοντας πολλές φορές τον αυτοεξευτελισμό τους. Σαν απατημένοι πρώην εραστές, εγκλωβισμένοι στον δικό τους κόσμο και στη δική τους ανάγκη να υπάρξουν μέσω κάποιας εξουσίας.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από ένα ηγετικό στέλεχος του ΣΥΝ, πρώην πρόεδρό του, το οποίο ανακοινώνει σε ειδική τελετή με τις κάμερες παρούσες, την αποχώρησή του από το κόμμα του. Και πάλι όχι ντόμπρα και στα ίσια. Όχι με πολιτικές αιτιάσεις, αλλά με ηθικολογικού χαρακτήρα επιθέσεις. Που έχουν σκοπό να τονίσουν, τις δικές του και μοναδικές «καθαρές» αρετές. Οι οποίες υπάρχουν στην αριστερά και την χαρακτηρίζουν, μόνον όσο είναι αρχηγός αυτός.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από το να βλέπεις την έξη ενός στελέχους της «αριστεράς» για τον πρώτο ρόλο στην ορχήστρα. Δεν μπορεί να τοποθετήσει τον εαυτό του σε καμία άλλη θέση. Δεν μπορεί να είναι απλό μέλος του καθοδηγητικού οργάνου, δεν μπορεί να είναι απλός βουλευτής, δεν μπορεί να προσφέρει όπου υπάρχει ανάγκη, δεν μπορεί να είναι απλό μέλος ισότιμο με αυτά που τον στήριξαν και τον ανέδειξαν στην ανώτατη θέση. Και αποχωρεί(!) ...για άλλη μια φορά αν δεν με απατά η μνήμη μου. Η πρώτη, ήταν μετά την «μεγάλη νίκη» των ευρωεκλογών -στην οποία συνέβαλε (!)- και με βάση την οποία, προφανώς, εκτιμά σαν «μεγάλη ήττα» το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών! Ένας ρίψασπις τελικά! Τι κρίμα!

Δεν υπάρχει τίποτα πιο θλιβερό από έναν «αριστερό» που αρνείται να τεθεί η άποψή του σε συζήτηση με τους συντρόφους του, με τα απλά μέλη, τους οπαδούς, την κοινωνία. Ισότιμα ! Και την ανακοινώνει (ηθελημένα και σκηνοθετημένα) στα ΜΜΕ, σαν θέσφατο. Ακόμη και εις βάρος του κόμματός του, ακόμα και εις βάρος των προσπαθειών να σταθεί αυτό το κόμμα στα πόδια του και στο πλάι της κοινωνίας. Γιατί αυτός είναι, σε τελική ανάλυση, ο λόγος ύπαρξης ενός αριστερού κόμματος, να σταθεί στο πλάι της κοινωνίας. Και αυτός είναι ο λόγος που κάποια παιδιά ενός κατώτερου θεού, είμαστε μέλη ενός αριστερού κόμματος. Λόγος ύπαρξης δεν είναι η στήριξη του «αρχηγού» και των προσωπικών του ιδεολογημάτων.

Σίγουρα λοιπόν υπάρχει κυνισμός στην αριστερά. Και πολιτικός τυχοδιωκτισμός. Και ιδιοτέλεια. Και «life style» (μια παρουσίαση ποιητικής συλλογής είναι αβανταδόρικη και παρουσιάζεται και στα κανάλια, ένα άρθρο στην "Αυγή" όχι. Άσε που η "Αυγή", κατά τον κολλητό μας Περικλή, είναι λιγότερο αριστερή από τον αστικό Τύπο στον οποίο αρθρογραφεί). Όλα υπάρχουν. Και σε αυτά προστέθηκε και άλλος ένας «πατερούλης». Ο πρώτος, ο Λεωνίδας Κύρκος, δεν ξεχνάει να μας παροτρύνει να διαλυθούμε και να πάμε στο ΠΑΣΟΚ! Ο δεύτερος, ο Αλέκος Αλαβάνος (με μικρότερη πάντως ιστορική και αγωνιστική διαδρομή, άρα και μικρότερη ανοχή εκ μέρους μας), να διαλυθούμε και να πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ (όπου έχει και αυτός κάποια πιθανότητα να υπάρξει) ! Πάντως να διαλυθούμε.
Θα συμφωνήσω σε ένα πράγμα με τον τέως σύντροφο, τέως πρόεδρο του ΣΥΝ. Ότι πολλές φορές οι εχθροί της δημοκρατικής αριστεράς είναι «εντός των τειχών». Κάποιες μάλιστα φορές λειτουργούν και σαν... «Δούρειοι Ίπποι». Θα δείξει...

Εμείς, ο κόσμος της αριστεράς θα είμαστε εδώ. Έχουμε μια κακή παράδοση, που μας την κληρονόμησαν οι πατεράδες μας. Να μην γινόμαστε ριψάσπιδες.

ΥΓ.: Θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθούν τα μέλη του ΣΥΝ από τα αρμόδια όργανα του κόμματος αν και πότε ο Αλ. Αλαβάνος υπέβαλε την παραίτησή του από τα όργανα στα οποία ήταν εκλεγμένος ή αν ενημέρωσε την κομματική του οργάνωση. Όπως κάνουν οι κοινοί θνητοί.

Επίσης αν παρέδωσε την κομματική του ταυτότητα, προφανώς για να κάνει χώρο στο πορτοφόλι του για την «κόκκινη ταυτότητα» του ΣΥΡΙΖΑ. Για τον οποίο ΣΥΡΙΖΑ, εν παρόδω, δεν βρήκε προεκλογικά ούτε έναν (1) λόγο υποστήριξης να πει. Ξέρετε, τότε που τα μέλη του ΣΥΝ ξεποδαριάστηκαν...

* Η Ρούλα Καϊμάκη είναι μέλος της οργάνωσης του ΣΥΝ στο Χαλάνδρι, απλά.

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Η ξεφτίλα των κολλεγίων: Γάτες με διδακτορικό!


Ξέρουμε πως όλα τα ποικιλώνυμα "κολέγια" είναι αυτό που λέμε "πτυχιοπωλεία"! Τα ελληνικά τους παραρτήματα είναι μαγαζιά που έχουν αγοράσει, με την εμπορική (!) μέθοδο του franchise, το δικαίωμα χρήσης του ονόματος αγγλικών "πανεπιστημίων". Πρόκειται πάντα για ιδρύματα τρίτης κατηγορίας που στη χώρα τους (κυρίως Αγγλία) δεν τυγχάνουν ούτε της ελάχιστης εκτίμησης, είναι πάντα χαμηλά σε όλες τις αξιολογικές εκθέσεις και έχουν τεράστιες ανεπάρκειες υποδομών και διδακτικού προσωπικού. Με βάση τον νόμο για τα κολλέγια δεν υπάρχει καν η υποχρέωση όσοι διδάσκουν στα κολέγια να έχουν διδακτορικό!

Η απόλυτη ξεφτίλα αυτών των μαγαζιών εκδηλώθηκε στις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Εκεί, σύμφωνα και με το ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας, σε πολλές περιπτώσεις κάποιοι κατάφεραν να αγοράσουν πτυχία και διδακτορικά διπλώματα για τις γάτες και τους σκύλους τους!
Σε μία περίπτωση, μία γάτα είχε το ίδιο πτυχίο Νομικών με τον τοπικό Σερίφη!!!

Εδώ το σχετικό ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας:
http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.zhtoyn-spiti&id=100151
Κάποιοι σκεπτικιστές θέλοντας να αποδείξουν πως τα περισσότερα πανεπιστήμια είναι όντως εργοστάσια διπλωμάτων, βρήκαν ένα έξυπνο τρόπο για να το αποδείξουν: δοκίμασαν να εγγράψουν τις γάτες τους σε κάποιο πρόγραμμα πανεπιστημίου και να δουν πώς τα πήγαν. Ο Κόλμπι Νόλαν είναι ο σπιτόγατος που τιμήθηκε με ένα πτυχίο MBA το 2004 από το Πανεπιστήμιο Trinity Southern University, στο Ντάλας του Τέξας, πυροδοτώντας μια μήνυση από το γραφείο του γενικού εισαγγελέα της Πενσυλβάνια. 
Ο Μπεν Γκόλντεικρ Goldacre, επιστημονικός δημοσιογράφος στην Αγγλία, εξασφάλισε ένα δίπλωμα στον τομέα της διατροφής από την American Association of Nutritional Consultants για τη νεκρή γάτα του, Χενριέτα, κατά τη διάρκεια έρευνάς του για ψεύτικα πτυχία. Για περισσότερες γάτες με ντοκτορά, επισκεφθείτε το site της wikipedia όπου υπάρχει μάλιστα μια λίστα με τέτοιες γάτες-πτυχιούχους. 


Και εδώ το σχετικό άρθρο στη wikipedia:
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_cats_with_fraudulent_diplomas

Πόσο εύκολα απειλείς με φόλα;

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=87391
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πόσο εύκολο είναι για κάποιον μη φιλόζωο να απειλήσει έναν φιλόζωο ότι θα βάλει φόλα στο γάτο του; Πανεύκολο! Σύμφωνα με την επιστολή αναγνώστη μας που δημοσιεύουμε αυτούσια παρακάτω, αρκεί μια πατημασιά του γάτου πάνω στο ολοκαίνουριο αυτοκίνητο του μη φιλόζωου γείτονα! Εφόσον οι αρμόδιες αρχές δεν εφαρμόζουν το νόμο που προστατεύει κατά το ελάχιστο τους τετράποδους φίλους μας, ο καθένας μπορεί να απειλεί ότι θα βάλει φόλα σε ένα προστατευόμενο ζώο χωρίς να φοβάται τις συνέπειες αφού, πιθανότατα, αυτές δεν θα υπάρξουν! Τα σχόλια δικά σας.

Ο γείτονας του παραπάνω ορόφου, συνταξιούχος στρατιωτικός με δυο παιδιά, εκ των οποίων ο μικρότερος κάνει το μεταπτυχιακό του στην Αγγλία σε θέμα σχετικό με τη διαχείριση των υδατικών πόρων, κι εγώ στον πιο κάτω όροφο, είμαι ο «αποκάτω» και αυτός ο «αποπάνω». Ο «αποπάνω» λοιπόν, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες μικρο- , μεσο- και γενικά αστοί, εκπλήρωσε πρόσφατα το όνειρό του αγοράζοντας μια μαύρη σπορ λιμουζίνα στην οποία με τη καθημερινή του φροντίδα, πλύσιμο, σκούπισμα , ξεσκόνισμα, χάιδεμα, κλπ, δείχνει τη μεγάλη του αγάπη και στοργή. Την ίδια στιγμή αγόρασε και ο μεγάλος γιος του ένα μαύρο cabrio εκπληρώνοντας και αυτός τόσο το όνειρο το δικό του όσο και του πατέρα του ο οποίος καμαρώνει για τις αρχές και αξίες οι οποίες περνούν από γενιά σε γενιά με επιτυχία χάρη και στα χαρισματικά του γονίδια (και στο κράτος φυσικά, που αντί να επενδύσει σε δημόσιες συγκοινωνίες, μείωσε το τέλος ταξινόμησης ώστε να αυξηθεί περαιτέρω ο στόλος των ι.χ.) Επειδή όμως αυτά τα αυτοκίνητα «δεν είναι για κάθε μέρα», αποφασίσανε να κρατήσουνε και τα δυο παλιά τους αυτοκίνητα. Έτσι, κάθε λίγο και λιγάκι η πυλωτή της πολυκατοικίας μετατρέπεται σε πλυντήριο αυτοκινήτων των «αποπάνω», κατασπαταλώντας τους υδατικούς πόρους τους οποίους εξοντωτικά αλλά μάταια προσπαθεί ο μικρός γιος στο μεταπτυχιακό να διαχειριστεί.

Ο «αποκάτω», εγώ δηλαδή, δεν είχε περάσει πολύς καιρός που αποφάσισα να αφήσω το γάτο μου ελεύθερο στη γειτονιά, απ’ όπου άλλωστε τον είχα περιμαζέψει όταν ήταν μικρό γατάκι, διασφαλίζοντάς του ασφαλώς τα προς το ζειν, αφού ύστερα από μια ξαφνική και απρόσμενη βόλτα του στη γειτονιά, μας ανακοίνωσε με λύπη ότι αποφάσισε να πάρει το δρόμο του. Για να μπείτε καλύτερα στη ψυχολογία της ιστορίας το γάτο τον αφήναμε κάθε πρωί ελεύθερο στη γειτονιά και το μεσημέρι τον μαζεύαμε, μέχρι που μια μέρα ο γάτος χάθηκε. Ρωτώντας δεξιά και αριστερά μάθαμε ότι ο γάτος εθεάθη πάνω στην οροφή κινούμενου αυτοκινήτου, όπου είχε αποκοιμηθεί, μέχρι που ο οδηγός ξεκίνησε μαζί με το γάτο. Ακολούθησε μια εκστρατεία ανεύρεσης του γάτου η οποία ενεργοποίησε πολλά παιδιά της ευρύτερης περιοχής δίνοντας νόημα στο παιχνίδι τους και εξάπτοντας τη φαντασία τους (ακούσαμε τις πιο αντιφατικές και περίεργες αλλά συνάμα χαριτωμένες ιστορίες). Τελικά χάρη στη παρατηρητικότητα μερικών παιδιών του δημοτικού και δυο χαριτωμένων και ευγενέστατων γιαγιάδων (από εκείνες που βγάζουν τη καρέκλα του καφενείου στις εναπομείνασες αυλές και παρατηρούν το δρόμο) ο γάτος βρέθηκε αρκετά οικοδομικά τετράγωνα μακριά, προς μεγάλη χαρά τόσο των παιδιών, των οποίων τα μάτια λαμποκόπησαν όταν τα κεράσαμε παγωτά, όσο και της γιαγιάς για την οποία προτιμήσαμε ένα κουτί γλυκά για διαβητικούς. Από εκείνη λοιπόν τη μέρα ο γάτος δεν μπορούσε πια να μείνει σπίτι και ζήτησε να μένει ελεύθερος έξω.

Κάπου εδώ αρχίζει η εμπλοκή των δυο φαινομενικά ανεξάρτητων ιστοριών του γάτου και του «αποπάνω». Ένα μεσημέρι γυρνώντας στο σπίτι, ο «αποπάνω», που εξεπιτούτου είχε στήσει καραούλι καρτερικά περιμένοντας την επιστροφή μας, μας απείλησε ευθέως και εντόνως ότι θα ρίξει φόλα στο γάτο –ο οποίος για κακή του τύχη δεν παραδειγματίστηκε από την περιπέτειά του και εξακολουθεί να προτιμά τα αυτοκίνητα για το ραχάτι του- επειδή ανεβαίνει στο ολοκαίνουριο αυτοκίνητό του και του προκαλεί γρατζουνιές και «εγώ έδωσα 30.000 ευρώ και δεν μπορώ να ανεχτώ αυτή την κατάσταση»! Προς απόδειξη των λόγων του και μη αντιλαμβανόμενος τη γελοιότητα των ισχυρισμών και των πράξεων του μας είπε ότι έλεγξε τις πατημασιές του γάτου με μεγεθυντικό φακό! Η αλήθεια είναι ότι μπροστά σε τέτοιους ισχυρισμούς σαστίζεις καμιά φορά και δε ξέρεις πώς πρέπει ν’ αντιδράσεις, έτσι σύντομα μας άκουσε όλη η γειτονιά και μόνο η αστυνομία που δεν ήρθε.

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε αλλά όλη η ιστορία έγινε όχι γιατί ο γάτος γρατζουνάει το αυτοκίνητο -όσοι έχετε αν όχι γατιά τουλάχιστον τη στοιχειώδη κοινή λογική ξέρετε ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο- αλλά γιατί άφηνε πατημασιές στο πάντα φρεσκοπλυμένο καπώ, μετατρέποντας σε σισύφειο άθλο την προσπάθεια του «αποπάνω» το αυτοκίνητό του να ακτινοβολεί για να κρύψει την κενότητα του ιδιοκτήτη του. Η λύση λοιπόν είναι εύκολη και προκύπτει αβίαστα, ο γάτος πρέπει να αφανιστεί, μαζί με όποιον άλλο τολμά να θέσει υπό αμφισβήτηση την απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας μας. Άλλωστε πόσο μπορεί να μετράει ένας ημι-αδέσποτος κανελί γάτος με κουδουνάκι μπροστά σε μία ολοκαίνουρια λαμπερή μαύρη λιμουζίνα; Φαίνεται πώς αυτή είναι η παιδεία μας, αυτές οι προτεραιότητές μας, αυτό και το αξιακό υπόβαθρο πάνω στο οποίο πατάμε και βουλιάζουμε.

ΠΟΣΔΕΠ και τρομοκρατία


http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=503807


ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΦΟΥΡΤΟΥΝΗ*

Το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, υπερνικώντας την αλλεργία του απέναντι σε κάθε μαζική δράση, καλεί άπαντες τους φορείς της ελληνικής κοινωνίας, συμπεριλαμβανομένων των Οργανώσεων των ένστολων συμπολιτών μας (sic) ή της Θρησκευτικής ηγεσίας της χώρας (εκ νέου sic), σε παλλαϊκό συλλαλητήριο για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων εναντίον της τρομοκρατίας, με αφορμή την πρόσφατη, παρανοϊκή επίθεση εναντίον αστυνομικών του Α.Τ. Αγίας Παρασκευής.

Ας προσπεράσουμε το γεγονός ότι κανένα περιστατικό καταπάτησης ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων δεν μπόρεσε να ταρακουνήσει το προεδρείο - ούτε καν η εκτέλεση του Αλέξη ή, για να θυμηθούμε τα πιο πρόσφατα, η συχνά θανάσιμη βαναυσότητα κάποιων «ένστολων συμπολιτών μας» απέναντι σε μετανάστες. Ας μείνουμε στο προκείμενο, λοιπόν, για να ξεκαθαρίσουμε ότι, εάν παίρναμε τοις μετρητοίς το σκεπτικό του προεδρείου, το συλλαλητήριο που προτείνει θα ήταν απολύτως ανούσιο, αφού θα διαδήλωνε το αυτονόητο απέναντι σε ανθρώπους που και γνωρίζουν και αδιαφορούν για τις κοινωνικές αντιδράσεις των πράξεών τους. Πράγματι, η ειδοποιός διαφορά της «νέας τρομοκρατίας» των τελευταίων χρόνων είναι κατά γενική ομολογία όχι μόνον η πλήρης αδιαφορία για οποιασδήποτε μορφής πολιτική ή κοινωνική συναίνεση, αλλά και η γενικευμένη ενοχοποίηση των πάντων για τα πάντα. Η πραγματοποίηση ενός συλλαλητηρίου απλώς θα ενίσχυε την αυταρέσκεια των κουμπουροφόρων, οι οποίοι, όχι μόνον γνωρίζουν πολύ καλά και έχουν αποδεχτεί εκ των προτέρων την κοινωνική απαξία της δράσης τους, αλλά και επιχαίρουν γιʼ αυτήν: τους επιβεβαιώνει, επικυρώνει ταυτιστικά την ιδέα που έχουν για τον εαυτό τους και για τους άλλους. Ένα τέτοιο συλλαλητήριο, επομένως, θα εκπλήρωνε την ναρκισιστική αυτοεικόνα τους ή, στην καλύτερη περίπτωση, θα συναντούσε τη βαθιά αδιαφορία τους: θα ήταν τόσο γελοίο όσο και ένα συλλαλητήριο «με στόχο την περιθωριοποίηση και απομόνωση» των ληστών τραπεζών, ας πούμε, ή των εμπόρων ναρκωτικών.

Αλλά εάν το συλλαλητήριο δεν απευθύνεται στους «τρομοκράτες», επί ποινή προφανούς γελοιότητας, τότε ένα μόνο πολιτικό νόημα μπορεί να έχει: ότι υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις για τις οποίες δεν είναι αυτονόητη η καταδίκη της «τρομοκρατίας» και πρέπει να τις ξεμπροστιάσουμε. Ας μην κρυβόμαστε: η πρωτοβουλία αυτή φαντασιώνεται ότι πιέζει δυνάμεις της αριστεράς, συγκεκριμένα την ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά, γνωρίζοντας παράλληλα ότι δίνει ευκαιρία πολιτικής έκφρασης σε κάποιες από τις πιο σκοτεινές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Επιχειρεί να θέσει την αριστερά μπροστά στο δίλημμα ή να συμπορευτεί με όλους τους καρατζαφέρηδες της ελληνικής κοινωνίας ή να καταστεί ευάλωτη στην απολύτως συκοφαντική μομφή για μειωμένα αντανακλαστικά απέναντι στην τρομοκρατία. Αναβιώνει έτσι εκ των πραγμάτων εκείνη η άθλια έγκληση, που περίσσεψε από τον Δεκέμβρη και μετά, προς «όλες τις πολιτικές δυνάμεις» (δηλαδή αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ) να αποκηρύξουν τη βία, χωρίς μισόλογα, χωρίς «ναι μεν αλλά». Επρόκειτο βέβαια για ανέντιμη κουτοπονηριά, το γνωρίζουμε πλέον, συδαυλισμένη από τον αδίστακτο καιροσκοπισμό της Παπαρήγα περί «χαϊδέματος αυτιών».

Σήμερα, καθώς πλησιάζει η πρώτη επέτειος εκείνων των γεγονότων, το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ δίνει λαβή σε ένα ανάλογο εγχείρημα: η επιβεβλημένη άρνηση της αριστεράς να συμμετάσχει σε αυτό το νέο «εθνικό συλλαλητήριο» (ανάλογης πολιτικής ταυτότητας με τα αλήστου μνήμης συλλαλητήρια για το «σκοπιανό») είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί τεχνηέντως ως μια ακόμα κατάδειξη της διολίσθησης της ριζοσπαστικής αριστεράς πέραν των εσκαμμένων του συνταγματικού τόξου, ως η αριστερά «των άκρων», την οποία ένα συνεχές αποχρώσεων συνδέει με το απόλυτο άκρο, την τρομοκρατία. Ενόψει αυτού του εγχειρήματος απονομιμοποίησης της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς (ή, τουλάχιστον στα μυαλά κάποιων, διαχωρισμού της «αντισυνταγματικής» ήρας από το «συνταγματικό» στάρι στο εσωτερικό της), το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ δεν διστάζει να νομιμοποιήσει την κάθε ακροδεξιά και (κρυπτο)φασιστική δύναμη, η οποία αντιστικτικά θα γίνει εμπράκτως δεκτή στο συνταγματικό τόξο (όπως αυτό θα εκφραστεί συμβολικά με το συλλαλητήριο). Η ευθύνη κάποιων αριστερών για αυτή τη λαθροχειρία, που επιχειρεί να μετατοπίσει τα όρια του πολιτικά αποδεκτού έτσι ώστε να συμπεριλάβει τη μαύρη μαυρίλα και να αφήσει εκτός εκείνη την αριστερά που διατηρεί απαραμείωτα τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της, είναι βαρύτατη.

*Ο Γ. Φουρτούνης διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.




Η ανακοίνωση της Συσπείρωσης Πανεπιστημιακών:

Τα πρόσφατα φαινόμενα ένοπλης βίας και η στάση της ΠΟΣΔΕΠ
1) Η Συσπείρωση Πανεπιστημιακών θεωρεί ότι τα πρόσφατα φαινόμενα ένοπλης βίας, όπως η επίθεση στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής, δεν αποτελούν πολιτική απάντηση στην κρατική καταστολή και είναι καταδικαστέα.
2) Βρισκόμαστε μπροστά σε μία κλιμάκωση των φαινομένων βίας στην κοινωνία μας. Οι διανοούμενοι, και μάλιστα οι πανεπιστημιακοί και τα συλλογικά τους όργανα, οφείλουν να αναδείξουν τα αίτια αυτών των φαινομένων. Τόσο η εξήγησή τους μόνον ως πόλεμο μυστικών υπηρεσιών, όσο και ο απλός εστιασμός στα πρόσωπα των δραστών, εφόσον περιορίζονται στα συμπτώματα χωρίς να ζητούν τις βαθύτερες αιτίες, είναι τελείως άχρηστα και συχνά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Αντίθετα, αυτές οι αντιλήψεις, κυρίαρχες στη σημερινή κοινωνία του θεάματος, διαιωνίζουν τα φαινόμενα και συσκοτίζουν τους παράγοντες που τα προκαλούν.
3) Δυστυχώς, το προεδρείο της ΠΟΣΔΕΠ, χωρίς να συγκαλέσει τα όργανα (Εκτελεστική Γραμματεία και Διοικούσα Επιτροπή), καλεί σε συνδιοργάνωση διαδήλωσης εναντίον της τρομοκρατίας, λειτουργώντας στην παραπάνω λογική. Επιπλέον, ούτε σαφές πολιτικό πλαίσιο προτείνεται, ούτε έχει νόημα να αναχθούν σε συνομιλητές άτομα τα οποία δεν επιδιώκουν καν κοινωνική νομιμοποίηση. Επομένως, η πρόταση μας βρίσκει αντίθετους. 4) Επισημαίνουμε επίσης, ότι για πολλοστή φορά, η σημερινή ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ αποφασίζει χωρίς να συγκαλέσει τα όργανα των οποίων έχει την ευθύνη, χωρίς καν να ζητήσει την άποψη της μειοψηφίας έστω και δια περιφοράς. Δείχνει έτσι την έμπρακτη περιφρόνησή της για τις δημοκρατικές διαδικασίες και τον διάλογο, για τα οποία φραστικά κόπτεται.

Αρχαίο sex αθάνατο!


http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4544783&ct=4




Πόρνες και παιδεραστές. Φαλλοί με φτερά και ραβασάκια χαραγμένα σε πηλό. Κτηνοβασίες και γιατροί που επιχειρούν να λυτρώσουν τους πάσχοντες από πριαπισμό (παρατεταμένη επώδυνη στύση). Δίνουν όλοι τους ραντεβού σε έναν μήνα στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης σε μια τολμηρή και αποκαλυπτική έκθεση που έχει ως θέμα της τον χρυσόφτερο θεό και ακαταμάχητο δαίμονα με τον οποίο ασχολείται η ανθρωπότητα από τη γέννησή της ώς τις μέρες μας: τον έρωτα. Και μπορεί ο γιος της Αφροδίτης (κατά τη μυθολογία, διότι κατά τον Σωκράτη ήταν γιος της Πενίας, και του Πόρου, ήτοι της εφευρετικότητας) να μην έχει ηλικία. Τα 280 όμως γλυπτά, ανάγλυφα, αγγεία, ειδώλια, λυχνάρια, κοσμήματα- ορισμένα με υπογραφές διάσημων γλυπτών και αγγειογράφων της αρχαιότητας- που προέρχονται από 46 αρχαιολογικά μουσεία της Ελλάδας, της Κύπρου, της Ιταλίας και της Γαλλίας (μεταξύ άλλων και του Λούβρου) θα αποκαλύψουν τις αμέτρητες όψεις του από τον 6ο αι. π.Χ. έως τον 4ο αι. μ.Χ. μέσα από εννέα ενότητες (επιμέλεια: καθηγητής Νίκος Σταμπολίδης και Γιώργος Τασούλας). Άτακτος και ανυπάκουος- γι΄ αυτό και η Αφροδίτη απεικονίζεται συχνά να τον χτυπά με το σανδάλι της- ο Έρωτας εμφανίζεται αθώος να θηλάζει. Έτοιμος με τα βέλη του να χτυπήσει θνητούς και θεούς (από τους αγαπημένους στόχους του ο Δίας), παρών στους γάμους στεφανώνει τους νεόνυμφους (κι ας ήταν σπάνιοι οι γάμοι από έρωτα), ικανός να μεταμορφώσει σε μουσικούς και ποιητές τους άμουσους, αθλητής (τελούνταν αγώνες προς τιμήν του), φιλόσοφος, αφού είναι ένας δαίμων ανικανοποίητος που επιδιώκει να αποκτήσει την ομορφιά και να κατακτήσει τη σοφία. Παρών και στους τάφους, καθώς αποτελούσε αλληγορική αναπαράσταση του ύπνου και του θανάτου.

Ακατάλληλη για ανηλίκους όμως είναι μία από τις βασικότερες ιδιότητές του, την οποία θα ανακαλύψουν όσοι φτάσουν έως τον δεύτερο όροφο του μουσείου, που θα μεταμορφωθεί σε δωμάτιο πορνείου. Εκεί η είσοδος θα επιτρέπεται μόνο σε άνω των 16 ετών, καθώς «ορισμένα από τα εκθέματα ενδέχεται να θεωρηθούν απαγορευμένα», λένε οι υπεύθυνοι του μουσείου.

Τι μπορεί όμως να σοκάρει; Οι φαλλοί που τοποθετούνταν ακόμη και στις οροφές των σπιτιών για να διώξουν το κακό. Τα ερωτικά συμπλέγματα γυναικών με γάιδαρο (κτηνοβασία). Οι σκηνές παιδεραστίας- θεσμός νομικά επιτρεπτός που αφορούσε νέους από 12 έως 17 ετών και αποσκοπούσε σε προσφορά ενός προτύπου: είχε δηλαδή παιδαγωγικό χαρακτήρα. Και ομοφυλοφιλικές σκηνές που ανθούν στα μέσα του 6ου αι. π.Χ., αλλά η αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό (πτώση του τυράννου Πεισίστρατου, άνοδος δημοκρατίας) προκαλεί λαϊκή αντίδραση ενάντια στα ήθη της ανώτερης τάξης και εξαφάνιση των σκηνών αυτών ώς το 475 π.Χ.

Πέρα όμως από τον αγοραίο ή τον φιλοσοφικό, θα υπάρξει και στάση στον έρωτα που άλλαξε τον ρου της Ιστορίας. Απόδειξη, ότι η ερωτική παρενόχληση του νεαρού Αρμόδιου από τον τύραννο Ίππαρχο, γιο του Πεισίστρατου, αποτέλεσε την αφορμή για τη δολοφονία του τυράννου από τον Αρμόδιο και τον εραστή του, τον Αριστογείτονα, και την κατάλυση της τυραννίας. Μνεία θα υπάρχει και για τον έρωτα που σήμανε την αλλαγή της διακυβέρνησης του αρχαίου κόσμου τον 1ο αι. π.Χ., εκείνον της Κλεοπάτρας που συνδέθηκε ερωτικά με δύο από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής της: τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο.

ΙΝFΟ
Η έκθεση «Έρως: από τη Θεογονία του Ησιόδου στην ύστερη Αρχαιότητα» θα εγκαινιαστεί στα μέσα Δεκεμβρίου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης (Μέγαρο Σταθάτου, Ηροδότου 1). Έως τον Απρίλιο. Μίλα μου βρώμικα! Πόρνη: προέρχεται από το ρήμα πέρνημι που σημαίνει πουλώ. Δεικτηριάδες: δακτυλοδεικτούμενες πόρνες που εργάζονταν σε φτηνούς οίκους ανοχής Λεωφόροι: φθηνές πόρνες που ψάρευαν πελάτες στον δρόμο Χαμαίτυπαι: πόρνες που συνευρίσκονταν κάτω, στο έδαφος Εταίρες: οι πιο ακριβοπληρωμένες που συμμετείχαν ακόμη και σε φιλοσοφικές συζητήσεις Ιερόδουλες: σκλάβες και ιέρειες που εκδίδονταν στους επισκέπτες των ναών Πορνοβοσκός: διευθυντής πορνείου

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Η Ευρωομάδα της Αριστεράς για το Τείχος του Βερολίνου!


Declaration by Lothar Bisky, GUE/NGL President
on the 20th anniversary of the fall of the Wall

The opening of the Wall on 9-11-1989 brought significant opportunities for the peaceful development of Europe and for the end of the cold war. Many of these opportunities were taken (freedom of movement, freedom of the press, democracy, the Eastern enlargement of the EU and many others), but some were not. Thus military conflicts in the Balkans and in the Caucasus emerged. In the last two decades the peoples in Europe have developed their relations and mutual understanding. European integration has made considerable progress.

The opening of the Wall in Berlin is a result of pressure from citizens' movements and popular resistance. With the demonstrations in Leipzig, in Plauen and the largest demonstration in GDR history on 4-11-1989 in Berlin, power was returned to the people. The slogan "we are the people" accompanied the demonstrations and the implosion of the power of the Socialist Unity Party of Germany. The demands for "no violence" were audible everywhere and were understood, leading to a peaceful revolution. In numerous round table discussions new possibilities for democratic participation evolved.

The opening of the Wall also brought about the opportunity for the Left to deal consistently with the past and to draw conclusions from the deformations of state socialism. The idea of democratic socialism, suppressed by force in Prague in 1968, was taken up again and was developed further. There is no socialism without democracy and liberty.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Νεράκι...

Για να μην ξεχνιόμαστε...

Γιατί χρειάζεται αναδιάρθρωση η ελληνική οικονομία;

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=500156


Γιώργο, χρειάζομαι τη συμβουλή σου...

Χρήστου Δημήτρης
Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/10/2009

Δεν συμφωνούμε με τη βασική υποχρέωση που έχουν οι χώρες του ευρώ για τα ελλείμματα και το χρέος; Θεωρούμε πως στις συνθήκες της τρέχουσας κρίσης, που δημιούργησε η απληστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος με εκτελεστές τα golden boys υπό την πλήρη αφασία των κυβερνήσεων, δεν είναι δυνατόν όλα τα βάρη να φορτωθούν στα θύματα, τους πρωταγωνιστές της πραγματικής οικονομίας, τους εργαζόμενους. Είναι απολύτως δίκαιο το αίτημα, η ανεργία να προστεθεί, έστω και ατύπως, στα κριτήρια της Κομισιόν. Άλλωστε δεν είναι μόνον η Ελλάδα που ξεχείλωσε το έλλειμμα του προϋπολογισμού της το 2009. Ακόμα και ισχυρές οικονομίες όπως η γερμανική και γ Γαλλική ξεπέρασαν ελαφρά το όριο του 3% στις συνθήκες της ύφεσης.

ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΟΥΝ τα δύσκολα. Πρόκειται για τις διαφορές μεταξύ των οικονομιών. Πώς να συγκρίνεις, χώρες με πλεονασματικούς προϋπολογισμούς και τεράστιες παραγωγικές και εξαγωγικές δυνατότητες, με μια οικονομία σαν τη δική μας, που έχει ήδη το μεγαλύτερο χρέος στην Ε.Ε και όπως βαδίζει, θα το μεγαλώνει διαρκώς; Στην ομιλία του κατά τη διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης στη Βουλή ο πρωθυπουργός ανέφερε ένα παράδειγμα. Είπε: Έρχεται ένας και σου ζητάει δανεικά. Του δίνεις. Μετά από λίγο ξανάρχεται και σου ξανασυζητάει. Του ξαναδίνεις. Έρχεται πάλι, λες άντε πάρε και αυτή τη φορά να δούμε πού θα πάει αυτή η κατάσταση. Ξανάρχεται. Λες, βάστα. Εσένα όσα και να σου δώσω δεν υπάρχει περίπτωση να σε φτάσουν. Οπότε τέρμα τα δανεικά. Μάθε να ζεις με αυτά που βγάζεις και αν δεν μπορείς, δούλεψε περισσότερο για να καλύψεις τις ανάγκες σου.

ΩΡΑΙΟ το παράδειγμα του κ. πρωθυπουργού για μας τους Έλληνες, μόνο που τον ίδιο τον αφορά πολύ περισσότερο από εμάς, αφού ήταν μονίμως υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που όλες βολεύονταν με δανεικά, απολαμβάνοντας τα αγαθά της εξουσίας, αδιαφορώντας για το χρέος που φόρτωναν στις επερχόμενες γενεές των Ελλήνων. Όλα όμως έχουν ένα τέλος. Να το δεχτούμε.

ΛΕΝΕ ΛΟΙΠΟΝ οι Έλληνες. Εντάξει, να ξοδεύουμε λιγότερα αλλά για να ξεχρεώσουμε τα δανεικά μας, έχουμε ανάγκη και θέλουμε να δουλέψουμε περισσότερο. Τι δουλειά να κάνουμε; Τι δουλειά να τους πούμε να κάνουν κύριε Παπανδρέου; Να πάνε στο Δημόσιο με τα προγράμματα stage; Μείναμε άφωνοι με τις 23.000 πολίτες που έστειλαν βιογραφικό για τις 88 θέσεις ειδικών και γενικών γραμματέων των υπουργείων. Δεν χωράει άλλους το Δημόσιο; Σας πιστεύουμε. Να πάμε τότε στον ιδιωτικό τομέα. Ξέρετε εσείς, ποιος είναι σήμερα στην Ελλάδα ο ιδιωτικός τομέας; Τι παράγει, τι εξάγει, πόσο πληρώνει, αν υπάρχουν κενές θέσεις προς κάλυψη; Αν έχει δυναμισμό, φιλοδοξίες, αναπτυξιακή αντίληψη και σοβαρές προοπτικές; Ξέρετε πόσο κομμάτι της ιδιωτικής πίτας είναι σε ελληνικά χέρια, πόσο σε ξένα; Ξέρετε πόσες επιχειρήσεις αγοράζονται για να μεταπουληθούν στο πόκερ των hedge Funds, πόσες δημιουργούν και πόσες περικόπτουν θέσεις εργασίας;

ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ. Ντούκου. Μαζευόμαστε λοιπόν μερικοί μηχανικοί και φτιάχνουμε μια ωραία κατασκευαστική εταιρεία. Θα μας βοηθήσει το τραπεζικό σύστημα να αναπτυχθούμε; Μπορούμε να διεκδικήσουμε δημόσια έργα ή θα βρεθούμε σε κανένα χαντάκι, αν δεν πουλήσουμε την εταιρεία μας σε αυτούς που δεν αφήνουν να... χαλάσει η πιάτσα;
ΛΕΩ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ, σε κάποια προκομμένα παιδιά, να δημιουργήσουν “πράσινη” κτηνοτροφική μονάδα και εργαστήριο τυροκομίας. Το κάνουν. Φτιάχνουν μια γραβιέρα μούρλια. Πάνε να την πουλήσουν και δεν υπάρχει ράφι σε σούπερ μάρκετ να τοποθετηθεί, αν δεν πουλήσουν πρώτα, τη μάνα και τον πατέρα τους. Λένε άσε, θα την στείλουμε στο εξωτερικό. Ποιος θα τους βοηθήσει; Αυτές οι περίφημες υπηρεσίες για την ανάπτυξη του εξαγωγικού εμπορίου που έχουν φτιαχτεί στο υπουργείο Εξωτερικών;

ΤΟΛΜΗΣΤΕ μια έρευνα. Μια που είστε και επί των Εξωτερικών υπουργός, ζητήστε να σας πουν τι προσωπικό εργάζεται στις ελληνικές πρεσβείες, στο εμπορικό τμήμα που θεωρητικά διαθέτουν και τι προσωπικό έχουν οι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα αντίστοιχα τμήματα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως είναι καλύτερα να μην το ζητήσετε, γιατί το αποτέλεσμα θα σας απογοητεύσει πολύ και αυτό είναι επικίνδυνο για την ψυχολογία σας.
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ. Η ενίσχυση των ασθενέστερων τάξεων και αυτών που αδίκως πληρώνουν τα βάρη της κρίσης, είναι αναγκαία. Τίποτα όμως δεν θα αλλάξει αν δεν γίνει ριζικός επανασχεδιασμός της ελληνικής οικονομίας, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής. Στη Γερμανία για παράδειγμα, ο ιδιωτικός τομέας είναι τόσο ισχυρός που δεν έχει ανάγκη από την κρατική αρωγή που έχει, αφού μπορεί να σχεδιάζει, να αναπτύσσει, να παράγει και να διανέμει τα υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντα που παράγει. Εδώ όμως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Αν αυτό δεν γίνει κατανοητό από όλους, οι υπερήφανοι εργαζόμενοι, θα παραμείνουν επαίτες της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Για την Έλλη...










Για την αγαπημένη μας Έλλη Παππά, τη μεγάλη μορφή, όχι απλώς της ελληνικής Αριστεράς αλλά της ελληνικής Δημοκρατίας.

Άρθρα από το αφιέρωμα της Αυγής:


Αποχαιρετισμός στην Έλλη:

Μια μικροκαμωμένη κοπέλα, γεμάτη εξυπνάδα και μόρφωση...:
Πάντοτε παθιασμένη και ασυμβίβαστη:

Σκόρπιες σκέψεις για την Έλλη που χάσαμε:

Η Έλλη Παππά το 1988:

Έλλη Παππά: Έζησε στην εποχή των ωραίων ανθρώπων:

Ο Αλέξης Τσίπρας στο MEGA

Μεγάλη συνέντευξη του προέδρου στης Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στους Καμπουράκη - Οικονομέα.

2/11/2009 from syn.gr on Vimeo.

Για τόσο ήταν;

Σαν να τελείωσε γρήγορα η προεκλογική βενζίνη που έκαιγε το ΠΑΣΟΚ... Ή μήπως μέχρι τώρα προχωρούσε με τη φόρα της κατηφόρας;

Οι προεκλογικές δεσμεύσεις (;) του ΠΑΣΟΚ σταδιακά αναιρούνται.

Τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά για το λιμάνι; Ακύρωση της σύμαβσης. Τι κάνει; Ούτε καν διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομέων!

Τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ για ΟΤΕ και Ολυμπιακή; Προσπάθεια για ενίσχυση του ρόλου του Δημοσίου. Τι κάνει; Απολύτως τίποτα! Όλα μένουν ως είχαν.

Τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ για την ασφάλιση; Κατάργηση των υψηλών ορίων ηλικίας και συνολικά του νόμου Πετραλιά. Τι κάνει; Καμία ανατροπή, οι αλλαγές παραπέμπονται στις καλένδες.

Τι έλεγε το ΠΑΣΟΚ για τους φόρους; Κανένας νέος φόρος στους αδύναμους. Τι κάνει; Ο νέος προϋπολογισμός προβλέπει αύξηση άμεσων φόρων σε φυσικά πρόσωπα 4,4% και μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις 7,2%! Επίσης, μείωση των δαπανών ασφάλισης, περίθαλψης και κοινωνικής προστασίας κατά 8,4%, των επιχορηγήσεων των ασφαλιστικών ταμείων κατά 10,3% και του ΙΚΑ κατά 5,8% ή 150 εκατ. ευρώ (2.450 εκατ, ευρώ από 2.600 εκατ. ευρώ).

Για τόσο ήτανε;


Δείτε σχετικά:

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=502770

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=502751

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=502754

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

Για αυτά φταίει το άσυλο;;;

Τώρα καταλάβαμε το γιατί έχουν φαγωθεί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να αποδυναμώσουν (μέχρι κατάργησης) το πανεπιστημιακό άσυλο. Για να μπορεί η αστυνομία να παρεμβαίνει όταν... συμπλέκονται ΔΑΠίτες και ΠΑΣΠίτες για να μην έχουμε θύματα!

Από την προηγούμενη εβδομάδα, τα μέλη των δύο παρατάξεων αλληλοκατηγορούνται πως οι μεν επιτίθενται στους δε (και... αντιστρόφως!) μέσα στο πανεπιστήμιο με τη συνδρομή μπράβων με μαχαίρια και άλλα φονικά όργανα.

ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΤΑΝ Η ΣΥΓΚΛΗΤΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ!!!!!!!!






Μήπως πέφτουμε από τα σύννεφα;
Μήπως δεν ξέραμε πως χρόνια τώρα ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, ειδικά στην ΑΣΟΕΕ επιστρατεύουν μπράβους για να προωθήσουν τον πολιτικό... διάλογο με πιο "πειστικούς" όρους;
Μήπως δεν ξερουμε πως η ΠΑΣΠ μισθώνει φουσκωτούς για να περιφρουρούν τη σημαία του Πολυτεχνείου κάθε χρόνο στην πορεία;
Μήπως δεν ξέρουμε πως η ΔΑΠ φέρνει τακτικά μαχαιροφόρους χρυσαυγίτες στην ΑΣΟΕΕ;

ΚΑΙ ΜΗΠΩΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ ΑΣΥΛΟ;;;!!!

Εδώ και πολύ καιρό, στο internet υπάρχουν videos από παλιότερες συμπλοκές ΔΑΠιτών και ΠΑΣΠιτών στην ΑΣΟΕΕ.

Ενδεικτικά:




Μήπως όλα αυτά, είναι αποτέλεσμα και προέκταση της όλης οπαδικής-γηπεδικής αντίληψης
των ΠΑΣΠ-ΔΑΠ για την πολιτική;


Μήπως είναι απλώς η συνέχεια αυτών



και αυτών;




Μήπως για όλα αυτά φταίνει οι γνωστές "μειοψηφίες"; Πότε έκλεισε ξανά ένα πανεπιστήμιο λόγω επεισοδίων και μαφιόζικων επιθέσεων;;; Θα απολογηθεί κανείς από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ;


Ελάτε τώρα να μας μιλήσετε για τη βία...
Ελάτε τώρα να μας μιλήσετε για το άσυλο και την κατάχρηση του...
Ελάτε τώρα να μας μιλήσετε για τη δημοκρατία...


Και για να μην ξεχνιόμαστε...

Η μόνη αντιπολίτευση (να) είμαστε εμείς


Έχεις ένα δωμάτιο κλειστό για πεντέμισι χρόνια. Και ξαφνικά, ανοίγει ένα παράθυρο. Αυτονόητα, υποδέχεσαι μάλλον ευχάριστα τον φρέσκο αέρα. Διότι, ακόμη και στην περίπτωση που είναι γεμάτος δηλητηριώδεις ρύπους, σε σχέση με αυτόν του κλειστού δωματίου είναι καταρχάς φρέσκος.

Κάπως έτσι φαίνεται να προσλαμβάνει σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Πρόσφατη είναι σχετική δημοσκόπηση της Καθημερινής όπου αποτυπώνεται μια αποδοχή της νέας κυβέρνησης σε ποσοστό 85%. Η αίσθηση συνολικής απαξίωσης που είχε αναδυθεί την τελευταία περίοδο λειτουργεί παραμορφωτικά και γιγαντώνει τις θετικές πτυχές πολλών από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης.

Αυτό το κλίμα ευφορίας δεν είναι εχθρός μας, όπως πολλοί νιώθουν. Βραχυπρόθεσμα βοηθάει βέβαια τον Παπανδρέου να κερδίσει τις εντυπώσεις, μακροπρόθεσμα όμως, και αφού μαζί με την αποδοχή γιγαντώνονται και οι προσδοκίες, αυτό το κλίμα ευφορίας μπορεί να γίνει, αντιστρόφως, αρνητικό. Πώς λοιπόν αυτή η αντιστροφή θα προκαλέσει διάθεση σύγκρουσης και όχι απλώς απογοήτευση; Μήπως εδώ ανοίγει ένα ζήτημα για τον αντιπολιτευτικό ρόλο της Αριστεράς στη νέα συγκυρία;

Οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις ανέδειξαν μια από τις βασικές παραμέτρους που καθορίζει (μαζί με άλλες, όπως οι προηγούμενες κινηματικές διεργασίες, οι προσδοκίες του εκλογικού σώματος κλπ.) τις σχετικές επιδόσεις του χώρου μας. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει προεκλογικά σαφείς αιχμές και δεν καταφέρνει να ορίσει την ατζέντα (ευρωεκλογές) τα αποτελέσματα τείνουν να είναι αρνητικά. Αντιθέτως, όταν επιλέγει να επικεντρώσει τη δράση και τις αναλύσεις του σε συγκεκριμένα ζητήματα και με σαφείς προτάσεις (βουλευτικές εκλογές, επισφαλής εργασία), τότε ορίζει την ατζέντα και πετυχαίνει αποτελέσματα που εκπλήσσουν. Αυτό παραμένει το μεγάλο ζητούμενο και όλο τον υπόλοιπο καιρό: να ορίζουμε την ατζέντα, να χρησιμοποιούμε τη συγκυρία για να προβάλουμε τη δική μας αντίληψη.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Καταρχάς, είναι σαφές πως μια κριτική απόλυτη και ισοπεδωτική τύπου ΚΚΕ --ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ την αξίζει-- θα εκληφθεί όχι ως ριζοσπαστισμός αλλά ως μιζέρια και άρνηση. Τι κάνουμε λοιπόν; Η στρατηγική δεν αλλάζει: προσπαθούμε να πετύχουμε τον καλύτερο συνδυασμό κινηματικής εγρήγορσης και προγραμματικής ετοιμότητας. Η φόρμα όμως με την οποία θα το κάνουμε πρέπει να εξειδικευτεί. Χονδρικά, υπάρχουν τρεις άξονες.

Πρώτον, υπάρχουν τα ζητήματα στα οποία διαφωνούμε απόλυτα με το ΠΑΣΟΚ, κυρίως αυτά της οικονομίας και των εργασιακών σχέσεων. Εδώ, δεν έχουμε παρά να συμβάλλουμε στην οργάνωση των σχετικών κοινωνικών αντιστάσεων, να συμμετέχουμε στις κινηματικές διεργασίες και να τις επηρεάζουμε προς αριστερή κατεύθυνση, να αντιπροσωπεύουμε τα κινήματα και τους φορείς τους στο πολιτικό-κοινοβουλευτικό επίπεδο. Επίσης, να ζητάμε από το ΠΑΣΟΚ να τηρήσει τα υπεσχημένα όπου αυτό έχει νόημα (όπως στο λιμάνι του Πειραιάή το 1 δις για την Παιδεία) και να συγκρουόμαστε σφοδρά προβάλλοντας στους εμπλεκόμενους κοινωνικούς φορείς τις προτάσεις μας. Πράγματα, δηλαδή, που έχουμε δείξει πως ξέρουμε να τα κάνουμε καλά.

Δεύτερον, υπάρχουν κινήσεις του ΠΑΣΟΚ ορθές επί της αρχής (και έτσι τις εκλαμβάνει όλος ο κόσμος), οι οποίες απηχούν και δικές μας θέσεις. Αυτές θα πρέπει να τις αποδεχόμαστε ως καταρχήν θετικές αλλά μετά να πλειοδοτούμε, προβάλλοντας με ένταση τη δική μας αντίληψη για τα ζητήματα. Για παράδειγμα, να επιδοκιμάσουμε τη δημιουργία υπουργείου Περιβάλλοντος (δική μας πρόταση ήταν!) αλλά να προτείνουμε συγκεκριμένες πολιτικές, χωρίς τις οποίες --και αυτό να το πούμε εμφατικά-- θα παραμείνει μια κίνηση εντυπωσιασμού.

Να αποδεχτούμε την υπαγωγή της επιστημονικής έρευνας στην ευθύνη του υπουργείου Παιδείας (και αυτή δική μας πρόταση ήταν), αλλά να αντιπαρατεθούμε εκθέτοντας τις προτάσεις μας για την πολιτική που θα πρέπει να ακολουθηθεί στον τομέα αυτό. Να δεχτούμε την κίνηση με τα υβριδικά κρατικά αυτοκίνητα (αντί να την απαξιώνουμε μίζερα), αλλά να τν χρησιμοποιήσουμε για να τονίσουμε πως αν δεν δοθούν κίνητρα για να αλλάξουν όλοι τα ΙΧ τους με υβριδικά κι αν δεν ακολουθηθεί μια πολιτική ενίσχυσης των μέσων μαζικής μεταφοράς, τότε είναι σταγόνα στον ωκεανό.

Τέλος, υπάρχουν τα ζητήματα στα οποία και πάλι συμφωνούμε με τις αρχικές εξαγγελίες, αλλά θα «σηκώσουν» ισχυρή δεξιά, πολιτική και κοινωνική, αντιπολίτευση. Το ΠΑΣΟΚ έχει εξαγγείλει δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες, χορήγηση υπηκοότητας στους δεύτερης γενιάς, ενώ συζητάει την κατάργηση κάθε θρησκευτικής ορκωμοσίας και την απομάκρυνση θρησκευτικών συμβόλων από τις δημόσιες υπηρεσίες. Εδώ θα «σφυρίξουμε αδιάφορα» ή θα γίνουμε μια ισχυρή αριστερή αντιπολίτευση που θα πιέσει ακόμη περισσότερο το ΠΑΣΟΚ, θα προκαλέσει γεγονότα σε πανελλαδικό και τοπικό επίπεδο, αναδεικνύοντας ένα κοινωνικό προοδευτικό ρεύμα που θα υποστηρίζει αυτές τις αλλαγές και θα επιβάλει στον Παπανδρέου να μην κάνει πίσω; Και ειδικά στα ζητήματα των μεταναστών, ξέρουμε πως παίζονται ανθρώπινες ζωές…

Με λίγα λόγια, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε το ΠΑΣΟΚ ως μεγεθυντικό φακό για να προβάλουμε τις δικές μας θέσεις. Δεν χρειάζεται να σπεύσουμε να απογοητεύσουμε τον κόσμο, θα το κάνει το ΠΑΣΟΚ από μόνο του. Θα πρέπει όμως, όταν το συμβεί αυτό, να έχουμε οικοδομήσει τέτοιες σχέσεις εμπιστοσύνης με τους πολίτες ώστε να μας ακολουθήσουν στον αγωνιστικό και προγραμματικό δρόμο που θα τους προτείνουμε. Το ευτύχημα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη ακολουθεί μία τέτοια τακτική. Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή, κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων, αποτυπώνει, νομίζω, με τον καλύτερο τρόπο την προτεινόμενη εδώ αντιπολιτευτική μέθοδο.


17/10/2009, Ομιλία Αλ.Τσίπρα from syn.gr on Vimeo.




18/10/2009, Αλ.Τσίπρας from syn.gr on Vimeo.