"Τα κρατικά μισθολογικά έξοδα φταίνε για την κρίση!"
"Οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε, που γονατίζουν το κράτος για να τους πληρώνει!"
"Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο με τόσους δημοσίους υπαλλήλους!"
"Να καταργηθεί η μονιμότητα"
Να πουληθούν όλα, ένα νοσοκομείο το μήνα θα χτίζουμε με τα λεφτά που θα κερδίσουμε!"
Όλα τα παραπάνω, και άλλα πολλά, είναι φράσεις που αναπαράγουν κάποια από τα κυρίαρχα στερεότυπα αναφορικά με την συγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Η ιδιαιτερότητα είναι πως η οικονομική κρίση και η επικοινωνιακή της διαχείριση από την κυβέρνηση, του επιχειρηματικούς κύκλους και τα φιλικά τους ΜΜΕ κατάφεραν μέσω της καλλιέργειας κλίματος πανικού να προσδώσουν νέα δυναμική σε αυτές τις πεποιθήσεις.
Για να ενισχύσει αυτές τις τάσεις, η κυβέρνηση διέταξε την αυτοαπογραφή όλων όσων μισθοδοτούνται από το δημόσιο (προσοχή, όχι όλων των "δημοσίων υπαλλήλων", έχει διαφορά!), προκειμένου να φανεί πως είναι τόσοι πολλοί και αχαρτογράφητοι που ούτε η κυβέρνηση δεν τους ξέρει, αλλά ταυτοχρόνως να δείξει και μία διάθεση νοικοκυρέματος.
Τι κατάφερε να αποδείξει; Το ακριβώς αντίθετο! Οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι 400 χιλιάδες! Η κυβέρνηση για λόγους εντυπώσεων τους αθροίζει με τους διάφορους συμβασιούχους, ωρομίσθιους, εποχικούς (ακόμα και αυτούς που οι συμβάσεις τους έληγαν την επόμενη εβδομάδα!!!) - όλους δηλαδή τους μισθοδοτούμενους, που λέγαμε πριν, οι οποίοι σήμερα είναι, αύριο δεν είναι στο Δημόσιο! - προκειμένου να εμφανίσει τα νούμερα μεγαλύτερα και έτσι φτάνει στον συνολικό αριθμό των 750.000, εκ των οποίων οι 175 χιλιάδες είναι ένστολοι!
Ερώτημα πρώτο: Ήταν πραγματικά απαραίτητη η απογραφή; Η Ελευθεροτυπία σε αφιέρωμα της (δείτε το εδώ: http://gatos-mavros.blogspot.com/2010/03/blog-post_25.html) είχε αποδείξει πριν από τα Χριστούγεννα πως το σύνολο των μισθοδοτούμενων από το Δημόσιο ήταν περίπου όσα έβγαλε η απογραφή (741.000 τους είχε υπολογίσει) αλλά και πως σε σχέση με άλλες χώρες της Ε.Ε. (Γαλλία, Βρετανία, Δανία), το ποσοστό τους ως προς τον συνολικό πληθυσμό ήταν μικρότερο!!! Ειδικότερα, η αναλογία των δημοσίων υπαλλήλων και του μισθολογικού τους κόστους στην Ελλάδα είναι σχετικά χαμηλή για τα δεδομένα της Ε.Ε.!!!
Ερώτημα δεύτερο: Αφού το επιχείρημα περί του δήθεν "παγκόσμιου φαινομένου" των "εξοργιστικά υπεράριθμων" δημοσίων υπαλλήλων κατέρρευσε, μήπως να δούμε κάτι άλλο; Όπως δείξαμε, οι ένστολοι υπάλληλοι είναι 175.000, δηλαδή 23% των υπαλλήλων και 1,6% του συνολικού πληθυσμού της χώρας (σε κάθε 62 κατοίκους της χώρας ο ένας είναι ένστολος!!!) πραγματικά μεγάλο ποσοστό για μία χώρα της Ε.Ε. Όσοι λοιπόν μιλάνε για την ανάγκη μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων, εννοούν και τους ένστολους; Γιατί οι στρατιωτικοί εξαιρούνται από τις ρυθμίσεις για την ηλικία συνταξιοδότησης; Γιατί αυξάνονται οι δυνάμεις της αστυνομίας με ομάδες "Δίας"; Ε, κύριοι του ΠΑΣΟΚ; Ε, κύριε Καρατζαφέρη;
Ερώτημα τρίτο: Και αφού η κυβέρνηση κατάφερε να αυτοαποκαλυφθεί, μήπως από την μανιώδη προσπάθεια να πέσουν τα βάρη στους υπαλλήλους φαίνεται και η πραγματική αιτία της κρίσης; Μήπως για την κρίση φταίνε οι τεράστιες φοροαπαλλαγές του κεφαλαίου (20% από 45% μέσα σε δέκα χρόνια!!!); Μήπως φταίει η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου που έχει γονατίσει δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία; Μήπως η μείωση μισθών και οι απολύσεις προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη ύφεση; Πως μπορεί να στηριχθεί η οικονομία, η αγορά, η κατανάλωση παρά από ανθρώπους με σταθερό εισόδημα;;; Εκτός αν το σχέδιο για να βγούμε από την κρίση είναι να διορθωθούν τα λογιστικά του κράτους αλλά να τσακιστούν οι οικονομίες των οικογενειών! Κάτι δηλαδή σαν αυτό που είχε κάνει ο Τσαουσέσκου, εξαφανίζοντας όλο το δημόσιο χρέος της Ρουμανίας μέσα σε έναν χρόνο, αλλά οι Ρουμάνοι έζησαν στην ανέχεια, τρώγοντας ίσα-ίσα για να διατηρηθούν στη ζωή!!! Βεβαίως, αν υπήρχαν τότε οι εταιρείες αξιολόγησης, θα έβαζαν στον Τσαουσέσκου "άριστα"!
Και για το κλείσιμο, πάρτε και έναν συγκριτικό πίνακα από μία έκθεση του ΟΑΣΑ του 2009!
Όταν μας φταίει ο γάιδαρος, καλό είναι να μην χτυπάμε το σαμάρι. Ιδίως, εφόσον ανακαλύψουμε πως το σαμάρι είμαστε τελικά εμείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου