ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ: ΟΙ ΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΙ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥΣ...

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=256940

03/09/2005


Μια που είναι πρόσφατη η ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι. της Ελλάδας, ας μιλήσουμε για τις διαδικασίες ένταξης των φοιτητών στις στρατιωτικές πανεπιστημιακές σχολές (π.χ. Στρατιωτική Ιατρική – Σ.Σ.Α.Σ.) και σε σχολές όπως για παράδειγμα του πολεμικού ναυτικού.

Κάθε χρόνο, πολλοί νέοι διεκδικούν την είσοδο τους σε μια σχολή αυτού του τύπου, ωθούμενοι είτε – οι περισσότεροι - από την επιθυμία εξασφάλισης σίγουρης επαγγελματικής απασχόλησης, είτε από το κύρος που κρίνουν πως θα τους προσδώσει η στολή. Προτού εισαχθεί κανείς, απαιτείται να περάσει κάποιες «ιατρικές» εξετάσεις, των οποίων το περιεχόμενο αξιολογείται, το λιγότερο, ως εξευτελιστικό. Κατά τη διάρκεια αυτών των εξετάσεων, οι υποψήφιοι υποχρεώνονται να εμφανιστούν γυμνοί ενώπιων μιας ομάδας «εξεταστών» (ή μάλλον «ιεροεξεταστών») και να υποστούν έναν ιατροδικαστικό έλεγχο που σκοπό έχει να διαπιστωθεί αν κάποιος από τους ελεγχόμενους είχε ποτέ ομοφυλοφυλικές σχέσεις!!! Φυσικά, για όσους αποδειχθεί πως ισχύει κάτι τέτοιο η πόρτα της σχολής κλείνει οριστικά.

Πλήθος οι συνέπειες της θλιβερής αυτής διαδικασίας : Ο αποκλεισμός των ομοφυλόφιλων από τις σχολές αυτές και η θεσμική-κρατική ποινικοποίηση και τιμωρία της ομοφυλοφιλίας. Η υποχρέωση των υποψηφίων προς «ομολογία» των ερωτικών τους προτιμήσεων και μάλιστα κατά αυτό τον μεσαιωνικό τρόπο. Ο εξευτελισμός και η εξοικείωση τους με την εκχώρηση της αξιοπρέπειας και του δικαιώματος τους στη διαφορετικότητα , στην εξουσία ενός βαθμοφόρου.

Το ζήτημα αυτό πρέπει κάποια στιγμή να έρθει στη Βουλή. Από εκεί να καταγγελθεί και να σταματήσει αυυτή η πρακτική που σαρώνει τον αυτοσεβασμό του ατόμου αλλά και το σεβασμό του προς τον Άλλο, τον διαφορετικό. Κι από εκεί να εξεταστούν ξανά μια σειρά από μονίμως «ανοιχτά» και χρονίζοντα ζητήματα όπως των αρνητών στράτευσης και της εναλλακτικής θητείας και άλλα που άπτονται ευρύτερα της φυσιογνωμίας του στρατού και της θητείας. Ένα κόμμα της σύγχρονης ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς ουσιαστικά αυτοαναιρείται όταν δεν επιδιώκει δυναμικά – στα πλαίσια άλλωστε της επιθυμίας του για ριζική αλλαγή της κυρίαρχης ιδεολογίας - να μετασχηματιστούν προς περισσότερο φιλελεύθερες κατευθύνσεις τα θεσμικά πεδία και οι μηχανισμοί διαμόρφωσης ιδεολογιών, όπως είναι ο στρατός. Σίγουρα δεν έχουμε απέναντι μας το αντικομμουνιστικό και ευρύτερα αντιδημοκρατικό μόρφωμα προηγούμενων δεκαετιών. Όμως, στοιχεία όπως αυτά που αναφέρονται στην αρχή του κειμένου, συνεχίζουν, μαζί με άλλα (π.χ. φυλετικός ρατσισμός, εθνικισμός), να αποτελούν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό στοιχεία του στρατεύματος και φυσικά να αναπαράγονται κατά τη στρατιωτική θητεία.

«Εκεί που τελειώνει η λογική ξεκινάει ο στρατός», λένε από παλιά. Και για να ακυρωθεί αυτό, οι θεσμικές παρεμβάσεις και οι συστάσεις προς τους αξιωματικούς είναι βέβαια συνθήκη αναγκαία, όχι όμως και ικανή από μόνη της. Πρέπει και οι φοιτητές των στρατιωτικών σχολών καθώς και οι υπόλοιποι στρατευμένοι να είναι σε θέση να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα τους. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω ενός άλλου ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους που προσπαθούμε ως αριστερά να διαμορφώσουμε το περιεχόμενο και τη λειτουργία του: Του εκπαιδευτικού συστήματος. Οφείλουμε λοιπόν να διεκδικούμε –όπως και κάνουμε- να ενταχθούν στη διαδικασία της εκπαίδευσης τα στοιχεία εκείνα που θα οδηγήσουν σταδιακά στην αλλαγή της φύσης της παιδείας και κατ’ επέκταση και της κοινωνίας και στη στροφή της από τον εθνοκεντρισμό στην οικουμενικότητα και από τη διδασκαλία του συμβιβασμού και της αποδοχής του ανταγωνιστικού ισοπεδωτικού κοινωνικού πνεύματος στη διδασκαλία του αυτοσεβασμού, της αλληλεγγύης και της ελεύθερης πραγμάτωσης της προσωπικότητας. Έτσι ώστε κάθε φορά, να είναι λιγότεροι αυτοί που θα ανέχονται αδιαμαρτύρητα πρακτικές σαν τις προαναφερόμενες.