Σκοτώνοντας ένα κόμμα...

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=486660

01/09/2009


Για την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου του ΣΥΝ θα μπορούσε κανείς να πει πολλά. Θα μπορούσε ίσως να τη χαρακτηρίσει αιφνιδιαστική και βεβιασμένη. Να διατυπώσει επιφυλάξεις για τη συγκυρία, λόγω των επικείμενων εκλογών. Να τη φοβηθεί λόγω μιας πιθανής σειράς εσωκομματικών συγκρούσεων και εξελίξεων. Ένα πράγμα όμως δεν θα έπρεπε με τίποτα να κάνει: Να την απορρίψει!

Η τρομακτική κατακρήμνιση της αξιοπιστίας και της δημόσιας εικόνας του ΣΥΝ το τελευταίο διάστημα αποδυνάμωσε το κόμμα μας και το έκανε φοβερά ευάλωτο σε πιέσεις τόσο από τα ΜΜΕ, όσο και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Η εικόνα ενός χώρου αλληλοσπαρασσόμενου προκαλούσε στους φίλους μας απογοήτευση και στους εχθρούς μας άγρια χαρά. Η απαράδεκτη αντικομματική στάση του Αλαβάνου και οι ασκήσεις δολιοφθοράς και αποδόμησης του ΣΥΝ και του προέδρου του, η απεχθής στάση του Κοροβέση, δηλωτική της πρόθεσής του για διάλυση του ΣΥΝ, καθώς και οι αμφίπλευρες μετεκλογικές γκρίνιες συνέθεταν το απωθητικό αυτό σκηνικό. Όλοι ψάχναμε ένα σοκ που θα ανέτρεπε την κατάσταση και θα μας έδινε και πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων. Και ξαφνικά ο πρόεδρος του ΣΥΝ προτείνει τη διεξαγωγή έκτακτου συνεδρίου.

Μέσα στις δυσμενείς για το κόμμα μας συνθήκες, το χειρότερο που θα μπορούσε να γίνει θα ήταν να δεχτεί άλλο ένα πλήγμα η ενότητά του και η εικόνα του. Το συνέδριο έδινε μία ευκαιρία. Να ξαναστηθούν στα πόδια τους το κόμμα και ο πρόεδρος του. Να μιλήσουν ανοιχτά και συγκροτημένα τα μέλη, βάζοντας όλα τα θέματα στο τραπέζι. Να εκφραστεί μία νέα δυναμική, διά της οποίας να ενισχυθεί η θέση μας, τόσο στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό όσο και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Να αποκοπούν οι νοεροί δεσμοί του Τσίπρα με τον Αλαβάνο και να αναβαπτιστεί ο πρόεδρος στην εμπιστοσύνη των μελών του κόμματος. Υπήρχαν ασφαλώς και κάποιοι σοβαροί κίνδυνοι, όπως ισχυρές συγκρούσεις και αποχωρήσεις. Τα πράγματα, δηλαδή, θα μπορούσαν να πάνε χειρότερα αλλά θα μπορούσαν να πάνε και καλύτερα. Τώρα όμως, με την απόρριψη της πρότασης Τσίπρα, όλα πάνε σίγουρα χειρότερα!

Η δημόσια εικόνα του προέδρου του ΣΥΝ τσαλακώθηκε, συμπαρασύροντας το κόμμα μας το οποίο έδωσε την εικόνα διαλυμένου μαγαζιού. Τα όσα ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν είναι απολύτως προβλέψιμα και οι μόνοι που δεν μπορούν να τα δουν είναι όσοι έχουν τυφλωθεί από τη σκόνη που σηκώνει (στα γραφεία!) ο αγώνας ισορροπίας των εσωκομματικών "βούβαλων". Τα ΜΜΕ και οι εργολάβοι της διάλυσης του ΣΥΝ πήραν ξανά μπρος. «Πολιτική ήττα Τσίπρα», «Άδειασε τον Τσίπρα η ΚΠΕ», «Εσωκομματικό χαστούκι στον Τσίπρα», «Πρωτοφανής απόρριψη πρότασης του προέδρου του ΣΥΝ», «Χάνει το κόμμα ο Τσίπρας» είναι οι κύριοι τίτλοι και τα σχόλια.

Πάντα πίστευα ότι το κόμμα μας έχει ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης. Πλέον είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Διότι στις δεδομένες συνθήκες και με την τεράστια ανάγκη για ενίσχυση της δημόσιας εικόνας του ΣΥΝ, ακόμη κι αν κάποιος διαφωνούσε με την πρόταση για το συνέδριο, θα έπρεπε, αναλογιζόμενος το τεράστιο πολιτικό κόστος της απόφασής του, να αναστείλει τη διαφωνία του και να στηρίξει την πρόταση του προέδρου! Οι σύντροφοι φοβήθηκαν πως το συνέδριο θα δίχαζε το κόμμα και θα έστελνε στον κόσμο μηνύματα εσωστρέφειας. Δηλαδή, τώρα που στέλνουμε μηνύματα διάλυσης και απαξίωσης του προέδρου μας είναι καλύτερα; Τι σκέφτονταν τα μέλη της ΚΠΕ που καταψήφισαν την πρόταση; Σκέφτηκαν πως γκρεμίζοντας σήμερα τον Τσίπρα γκρεμίζουν και το κόμμα; Σκέφτηκαν πως κανείς δεν θέλει να ψηφίσει ένα κόμμα που το μπάχαλο είναι συνώνυμό του και όπου τα όργανα σε τόσο κρίσιμες στιγμές αδειάζουν τον πρόεδρο; Σκέφτηκαν πως εκτός από αυτούς που είναι χωμένοι στην εσωκομματική τους νιρβάνα υπάρχουμε και εμείς που τους τελευταίους μήνες βρισκόμαστε διαρκώς απολογούμενοι και αποκαρδιωμένοι; Σκέφτηκαν πως εμείς παλεύουμε για να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης της κοινωνίας με τον ΣΥΝ και τώρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε στους οικείους μας και να τους εξηγήσουμε γιατί πρέπει να ψηφίσουν αυτό το υπό κατάρρευση κόμμα; Σκέφτηκαν τη λοιδορία που υφιστάμεθα εμείς στους μαζικούς κοινωνικούς μας χώρους;

Η ζημιά που έκανε το Σάββατο στον ΣΥΝ η Κεντρική Επιτροπή του είναι τεράστια. Η απόρριψη της πρότασης του προέδρου, που είχε το ήθος να μην αφήσει καν να αιωρείται το ενδεχόμενο παραίτησής του (που θα ήταν υπέρ του στην ψηφοφορία!), μπορεί να λειτουργήσει ως χαριστική βολή. Όσοι και όσες ισχυρίζονται πως με την απόρριψη του συνεδρίου διαφυλάξανε την ενότητά μας είναι πολιτικά μύωπες. Στη δημόσια εικόνα μας εμφανιζόμαστε να τρώμε τις σάρκες μας και να απαξιώνουμε τον πρόεδρό μας, την ίδια ώρα που τον απαξιώνουν πολλαπλά κέντρα, εκτός και εντός ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ. Έλεος, μύωπες! Πόση πολιτική πείρα και πόσο κομματικό φρόνημα χρειάζεται επιτέλους για να καταλάβετε πως διαλύοντας το τωρινό πολιτικό σχέδιο της ηγεσίας του ΣΥΝ δεν ενισχύετε την προοπτική ενός εναλλακτικού σχεδίου, αλλά καταστρέφετε κάθε σχέδιο και κάθε προοπτική; Πόση επαφή με την πραγματικότητα χρειάζεται για να καταλάβετε πόσο έντονα μηνύματα αυτοαπαξίωσης στέλνουμε από το βράδυ του Σαββάτου στην κοινωνία;

Τώρα, μία λύση υπάρχει. Το καταστατικό μας ορίζει πως το 15% των μελών του ΣΥΝ μπορούν να προκαλέσουν έκτακτο συνέδριο του κόμματος. Σίγουρα αυτοί που θα το θελήσουν θα είναι πολλοί περισσότεροι. Επιτέλους, το κόμμα στα μέλη του!

Υ.Γ. Στον ΣΥΝ έλαχε ο πρόεδρος με την μεγαλύτερη εμμονή στη συλλογική δημοκρατική διεύθυνση του κόμματος που έχει γνωρίσει ποτέ η ελληνική Αριστερά και ασφαλώς όλος ο ελληνικός πολιτικός κόσμος. Και αυτή την εμμονή του την ξεπληρώνει με την απαξίωση, επειδή δεν υποτάχθηκε στους σχεδιασμούς και στις ισορροπίες των τάσεων. Μπράβο μας!