Πανεπιστημιακό άσυλο: Προσοχή, το παρόν κατεδαφίζεται!

http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=262117

02/11/2005


Όταν ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα περικυκλώνεται από αστυνομικούς, η δημοκρατία περικυκλώνεται από συρματοπλέγματα και νάρκες. Και όταν γινόμαστε μάρτυρες αυτού του σκηνικού, καταλαβαίνουμε τι εννοούσε η κυβέρνηση όταν έλεγε πως θα βρίσκεται "δίπλα στο πανεπιστήμιο"!

Το Πάντειο Πανεπιστήμιο αντιμετώπιζε εδώ και χρόνια έντονο πρόβλημα χώρου. Εννέα τμήματα, με διαρκώς αυξανόμενο αριθμό φοιτητών, λειτουργούσαν (που λέει ο λόγος...) εντός μιας κτιριακής δομής που αποδεικνυόταν όλο και περισσότερο ανεπαρκής. Μοναδική λύση για την επέκταση των χώρων του Παντείου αποτελούσε η παραχώρηση του οικοπέδου που βρισκόταν δίπλα του. Η Σύγκλητος του πανεπιστημίου είχε επανειλημμένως απευθύνει σχετικά αιτήματα στο υπουργείο Παιδείας, χωρίς όμως να βρίσκει θετική ανταπόκριση, κυρίως λόγω της απροθυμίας της πολιτικής ηγεσίας να αυξήσει τη χρηματοδότηση του ιδρύματος. Το οικόπεδο τελικά αγοράστηκε (επί κυβέρνησης Σημίτη), όχι όμως για να παραχωρηθεί στο Πάντειο αλλά για να ανεγερθεί σε αυτό κτίριο όπου θα στεγαζόταν το υπουργείο Τύπου!

Όμως και η νέα κυβέρνηση δεν έδειξε πρόθυμη να τηρήσει διαφορετική στάση. Τώρα ετοιμάζει την εγκατάσταση της Γενικής Γραμματείας Τύπου στο νέο κτίριο, αν και όσο κτιζόταν διέσπειρε μέσω της φοιτητικής της παράταξης, αλλά και ορισμένων καθηγητών, τη φήμη πως τελικά θα παραχωρούνταν στο Πάντειο.

Έτσι φτάσαμε στην κατάσταση της περασμένης Δευτέρας. Οι φοιτητές του Παντείου, συνεπικουρούμενοι από καθηγητές και διοικητικούς υπαλλήλους, προχώρησαν σε αποκλεισμό της εισόδου του κτιρίου προκειμένου να μην επιτρέψουν την έναρξη της λειτουργίας της Γενικής Γραμματείας Τύπου. Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν να παρατάξει δυνάμεις των ΜΑΤ μπροστά στο πανεπιστήμιο για να εμποδίσει τη δράση των φοιτητών.
Με τη στέγαση της Γενικής Γραμματείας Τύπου εξαφανίζεται η δυνατότητα του Παντείου να επεκτείνει τους χώρους του. Ήδη πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να παρακολουθούν μαθήματα στην περιοχή της Πλάκας. Τα νέα τμήματα σχεδιάζεται να λειτουργούν στη Γλυφάδα και τη Χαλκίδα! Ο παραλογισμός είναι προφανής: ο κοινωνικός, ακαδημαϊκός αλλά και πολιτικός χώρος του πανεπιστημίου διασπώνται, τη στιγμή που αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί με την παραχώρηση του νέου κτιρίου. Όμως αυτή η εξέλιξη δεν είναι συμπτωματική, συνιστά πολιτική επιλογή. Όπως επίσης πολιτική επιλογή συνιστά και η έμπρακτη άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Διότι τι άλλο μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα η συνύπαρξη του Παντείου με μία κρατική υπηρεσία; Αστυνομικοί, ΜΑΤ, κάμερες, ασφαλίτες θα αποτελούν πλέον στοιχεία του χώρου έξω από το (αλλά και μέσα στο) πανεπιστήμιο.
Ο Θ. Ρουσόπουλος απάντησε πως ουδείς επιβουλεύεται το άσυλο. Γιατί να τον πιστέψουμε; Οι ασφαλίτες που κάθε τόσο ανακαλύπτουμε ανάμεσά μας στις πορείες και τις συνελεύσεις μας (μόλις πέρσι εντοπίστηκε από τους φοιτητές ένας μυστικός αστυνομικός που μέσα στο Πάντειο μαγνητοσκοπούσε μέλη αριστερών παρατάξεων) δεν μας αφήνουν περιθώρια καλής πίστης. Οι κάμερες που έχουν γεμίσει τους δρόμους (και γύρω από το πανεπιστήμιο) και υποτίθεται πως ελέγχουν την κυκλοφορία αλλά σε κάθε συλλαλητήριο "κοιτάνε" και καταγράφουν όλους τους διαδηλωτές δεν βοηθούν τον υπουργό να μας πείσει. Η παρουσία κάθε χρόνο, κατά τις ημέρες της επετείου του Πολυτεχνείου, ένστολων αστυνομικών μέσα στον χώρο του Παντείου, κατά παράβαση του ασύλου, "μιλάει" από μόνη της και τον διαψεύδει. Οι τρομονόμοι που η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ ψήφισαν είναι δηλωτικοί της γνώμης και των προθέσεών τους για τους θεμελιώδεις θεσμούς συρρίκνωσης κοινωνικών δικαιωμάτων, όπως είναι το πανεπιστημιακό άσυλο.

Το Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών εισπράττει όχι την περιφρόνηση, αλλά την εχθρότητα της κυβέρνησης. Την ίδια επίθεση υφίσταται ολόκληρη η τριτοβάθμια εκπαίδευση, δέσμια μιας πολιτικής που αρνείται τη χρηματοδότησή της, αλλά με χαρά παραχωρεί μεγάλο τμήμα της δημόσιας περιουσίας για την ίδρυση εκκλησιαστικών αντιεπιστημονικών "πανεπιστημίων". Η παραχώρηση του νέου κτιρίου στο Πάντειο δεν είναι απλώς ζήτημα τιμής, είναι ζήτημα επιβίωσης. Είναι το πεδίο ενός αγώνα που αφορά όλους τους φορείς της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Είναι όμως πάνω απ' όλα το πεδίο του φοιτητικού κινήματος. Αυτό είναι που πρωτίστως καλείται να νικήσει. Και ο μόνος δρόμος για τη νίκη είναι η ενότητα!